«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏Για να είμαι ειλικρινής, πριν από 3-4 χρόνια, στη ρομαντική ηλικία των 16, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι (νέο)φιλελεύθεροι θα ήταν ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Ήξερα το Μάνο και τον Ανδριανόπουλο και είχα μάθει ότι είχαν υπερασπιστεί τον πόλεμο του Ιράκ. Αυτό αρκούσε για να κάνει την εφηβοεπαναστατική και σεμι-απολιτίκ καρδούλα μου να τους σιχαθεί. Για έναν νεαρό, και μόνο το γεγονός ότι κάποιος τάσσεται υπέρ του πολέμου, τον

κάνει persona non grata στα μαθητικά στέκια. Καμία περαιτέρω ανάλυση! Δεν με ένοιαζε από ποια οπτική τα έλεγαν αυτά, δεν με ένοιαζε να τους παρατηρήσω ως κοινωνικό φαινόμενο. Ε, το ίδιο πράγμα που έκανα εγώ τότε, ως 16χρονος με απουσία κριτικής σκέψης έρχονται να το κάνουν αυτοί τώρα. Το θέμα θα το πιάσω από τα γεγονότα, με τον Νορβηγό στα τέλη του Ιουλίου, και θα το φτάσω ως τα επεισόδια που γίνονται στο Λονδίνο.

Θυμάμαι ότι τη μέρα που έγιναν οι δολοφονίες στη Νορβηγία, γύρναγα από μια εκδρομή και μόλις είχε σκάσει το γεγονός και έφταναν συγκεχυμένες πληροφορίες στη σοκαρισμένη ελληνική ιντερνετική κοινότητα. Μέσω δεκάδων στάτους είχαν αρχίσει να κάνουν τις αναλύσεις τους διάφοροι, στη συντριπτική τους πλειονότητα φιλελεύθεροι. Οι  λέξεις»μουσουλμάνος» και «τρομοκρατία» βρίσκονταν ήδη στην  επιχειρηματολογία τους. Οι μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού τα έχωναν στους original μουτζαχεντίν. Η Δύση έπρεπε να κάνει και πάλι το καθήκον της και να τιμωρήσει την παγκόσμια απειλή των υποανάπτυκτων φονταμενταλιστών μουσουλμάνων και των μετριοπαθών, εξίσου υποανάπτυκτων (δεν έχουν i-pad 2 ντε), που τους στηρίζουν με τη σιωπή τους. Τα ωραία αρχίζουν όταν φτάνουν οι πληροφορίες ότι πρόκειται για έναν
δυτικό, για έναν Νορβηγό. Είναι θέμα κοινωνικής ανάλυσης το πώς εξαφανίστηκαν οι κοινωνικές αναλύσεις των παραπάνω. Εν ριπή οφθαλμού στο κέντρο του ενδιαφέροντος ήρθαν οι ψυχολόγοι παραμερίζοντας τους πολιτικούς επιστήμονες και τους κοινωνιολόγους. Ο υποτιθέμενος μουσουλμάνος φονταμενταλιστής που εκπροσωπούσε όλους τους μουσουλμάνους, έγινε «μεμονωμένο περιστατικό» και ψυχοπαθής.

Θα το δεχόμουν αν ήταν κάποιος που νόμιζε ότι είναι ο Τζων Μακλέην και άρχισε να καθαρίζει κόσμο. Από τη στιγμή, όμως, που είχε πλήρη συναίσθηση των πράξεων του, κάθε ψυχολογική ανάλυση από την οποία απουσιάζει το κοινωνικό-ιδεολογικό υπόβαθρο, με κάνει αυτομάτως σκεπτικό απέναντί της.

Πάμε και στα πιο πρόσφατα γεγονότα της Αγγλίας. Και εδώ βλέπω ίδιου τύπου αναλύσεις. Όλοι όσοι βγήκαν στο δρόμο δεν είναι φτωχοί που ζουν στο περιθώριο της αγγλικής κοινωνίας! Δεν είναι άνεργοι, ούτε έχουν προβλήματα επιβίωσης! Δεν είναι καν άνθρωποι που έχουν τη βία στην ιδεολογία τους! Τι είναι; Η απάντηση είναι απλή! Είναι »μανιακοί της βίας», τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίσουν οι υπόλοιποι ψυχικά υγιείς Άγγλοι (οι νοικοκυραίοι εννοούν, αλλά δεν το λένε γιατί ταιριάζει στο προοδευτικό
προφίλ που προσπαθούν να περάσουν).

Το ξέρω ότι συνήθως σε τέτοια γεγονότα, όσον αφορά την Αγγλία τουλάχιστον, πρωτοστατούν συμμορίες και ότι κάποιοι από τους διαδηλωτές είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα. Αυτό, όμως, απέχει πολύ από τη θεωρία περί »μανιακών». Αδυνατώ να πιστέψω ότι όλοι αυτοί που βγήκαν στους δρόμους του Λονδίνου, το ‘σκασαν απ’ το τρελοκομείο και ότι είναι απλά τρελοί που έχουν λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της ζωής τους. Αδυνατώ, επίσης, να πιστέψω ότι άνθρωποι μορφωμένοι μπορούν να δεχθούν τέτοιου τύπου απλοϊκές θεωρίες.

«Περίμενες κάτι διαφορετικό από κάποιους που πιστεύουν πως υπάρχει ένα αόρατο χέρι που καθορίζει τις ανθρώπινες οικονομικές δραστηριότητες»; θα πει κάποιος που διαβάζει αυτό το κείμενο. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιόν τρόπο το »ναι» παίζει σαν απάντηση.