ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟ ΙΛΙΓΓΟΥΣ

     Θα καταπιαστώ με ένα θέμα που σίγουρα απασχολεί πολλούς από εμάς, ιδίως δε τα πιο αντιδραστικά στοιχεία. Αφορμή γι'αυτό το άρθρο,στάθηκε μια συζήτηση δύο ανθρώπων που στάθηκαν δίπλα μου στο λεωφορείο. Τους πέτυχα στο μέσον της συζήτησης τους αλλά μπόρεσα να καταλάβω το περιεχόμενο της. Οι δύο τους, με ένας ύφος απογοητευμένο,απορούσαν για την αδράνεια και την σχετικά συγκαταβατική στάση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού απέναντι στα συνεχή μέτρα που χωρίς αμφισβήτηση έχουν καταβαραθρώσει το επίπεδο ζωής(περίεργος όρος αλλά τον χρησιμοποιώ) μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.  Προσώπικα, δεν το είχα σκεφτεί και τόσο το θέμα, ίσως θεωρούσα επαρκείς τις αντιδράσεις,αλλά τα όσα είπαν με έπεισαν και με ώθησαν να το ψάξω παραπέρα(και τα δύο είναι σπάνια για μένα όταν πρόκειτα για συζητήσεις σε λεωφορεία).Πράγματι, τα ίδια τα μέτρα αλλά και ο τελείως απότομος, άδικος και ανοργάνωτος τρόπος με τον οποίο πάρθηκαν και (κυρίως) εφαρμόστηκαν,  το λογικό θα ήταν να προκαλέσουν λυσσαλέες αντιδράσεις και δυναμικότατες κινητοποιήσεις. Aντ' αυτών έχουμε κάποια ξεσπάσματα οργής(επεισόδια σε κινητοποιήσεις) ή αγανάκτησης(πλατείες,κτλ) που χάνονται όχι τόσο λόγω μικρής συμμετοχής όσο λόγω σποραδικότητας.
     Ο λόγος που συμβαίνει αυτό; Προφανώς δεν είναι ένας. Οι απόψεις περί έλλειψης παιδείας, απουσίας ταξικής συνείδησης, αποβλάκωσης απο τα ΜΜΕ, προβοκάτσιας και αστυνομικής βίας, καναπεδάτου ωχαδελφισμού, ανυπαρξίας διεκδικητικού πνεύματος ή ακόμα και εκείνες που μιλούν για μη ουσιαστικές διαφοροποιήσεις του επιπέδου ζωής του μέσου Έλληνα αστού, ενδεχομένως κρύβουν αλήθειες αλλά,άλλες απο αυτές που ανέφερα τις ακούω απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου οπότε δεν εχώ σκοπό να της αναμασήσω και άλλες είναι τόσο γενικόλογες που περαιτέρω ανάλυση θα οδηγήσει απο μέρους μου σε έναν άκρατο, βερμπαλιστικό λόγο που τίποτα δεν θα έχει να προσφέρει.
      Προσωπικά, θα ακολουθήσω άλλα λημέρια(για να γίνω και λίγο γραφικός) και θα διατυπώσω μιάν άποψη που ενδεχομένως θα μοιάζει οτι δικαιολογεί όσους υπομένουν παθητικά όσα διαδραματίζονται γύρω τους και γι'αυτό επαναλαμβάνω οτι συμφωνώ με κάποιες απο τις απόψεις στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω. Αυτό που όμως θεωρώ οτι πρέπει να προστεθεί σε αυτές είναι η σύντμηση του ιστορικού χρόνου, δηλαδή το γεγονός οτι ζούμε σε μια περίοδο όπου η μια σημαντική εξέλιξη διαδέχεται την άλλη, η μια σημαντική μέρα οπού παίρνεται μια φαινομενικά νευραλγική απόφαση ακυρώνεται λίγους μήνες μετά. Αυτή η συνεχής αλληλουχία εξελίξεων μπερδεμένη με δυσνόητες οικονομικές αναλύσεις και ακατανοήτους δημοσιονομικούς στόχους, οδηγούν την κοινωνία σε μια συνεχή κατάσταση πανικού και σε ένα γενικότερο κλίμα χάους που με τη σειρά τους κάνουν οποιαδήποτε κοινωνική οργάνωση είτε να γκρεμίζεται είτε να χτίζεται σε σαθρές βάσεις, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αντίδραση σε υφιστάμενες πολιτικές που απαιτεί στέρεο έδαφος και συγκεκριμένες αντιπροτάσεις.
      Αυτή η σύντμηση του ιστορικού χρόνου, λοιπόν,  είναι που θεωρώ οτι ακινητοποιεί τα αντανακλαστικά της κοινωνίας η οποία αδυνατεί να "χωνέψει" μια εξέλιξη γιατί ακολουθεί αμέσως μια επόμενη και μια μεθεπόμενη και ούτω καθεξής. Η διαδοχή δηλαδή του ενός γεγονότος απο ένα άλλο, όταν συμβαίνει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα αναγκαστικά ευνοεί μια πιο παθητική στάση, στο να αποκτήσεις στάση παρατηρητή και όχι συμμετέχοντος ενεργά ιδίως δε όταν δεν έχεις μια συγκεκριμένη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα (λίγοι την έχουν) για να σε προστατέυσει απο την τρικυμία. Έτσι, η κοινωνία αρκείται σε σπασμωδικές αντιδράσεις που περιλαμβάνουν είτε μούντζες είτε πέτρες και που οι ίδιες αυτές αντιδράσεις οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο,βοηθούν δηλαδή και αυτές στην επιτάχυνση της εναλλαγής των γεγονότων καθώς οι ίδιες αποτελούν σποραδικά γεγονότα. Επομένως, η σύντμηση του ιστορικού χρόνου όσο δημιουργείται απο τις συνεχείς εξελίξεις άλλο τόσο δημιουργεί καινούργιες( ο φαύλος κύκλος που έλεγα προηγουμένως).
     Αυτή η στάση μοιάζει λίγο μοιρολατρική αλλά καθόλου δεν είναι. Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια λύση η οποία θα μας βγάλει απο αυτήν την κατάσταση, αρκεί οι πολιτικές δυνάμεις που έρχονται για να εκπροσωπήσουν όσους διαφωνούν με τις υπάρχουσες πολιτικές(γιατι υπάρχουν και αρκετοί που συμφωνούν με αυτές), να μην σταθούν κατώτερες των περιστάσεων και να μπορέσουν να οργανώσουν τις μέχρι τώρα συναισθηματικές αντιδράσεις σε κάτι πιο δυναμικό. Και ναί! Πάντα θα μιλάω για πολιτικές λύσεις γιατι αυτές θεώρω οτι αυτές βγάζουν την ανθρωπότητα απο τα αδιέξοδα, όσο και αν κάποιο προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Μια κυβέρνηση εθνικής μεταστροφής.

Την τελευταία βδομάδα ήρθε η απόφαση του πρωθυπουργού να βάλει βόμβα στο πολιτικό σκηνικό τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης. Ενώ  λοιπόν οι αναλυτές,οικονομικοί και πολιτικοί ,αναζητούν τα κίνητρα και της προθέσεις της κίνησης και τα αποτελέσματα που αυτή έφερε. Eγώ θα βγω λίγο εκτός κλίματος, ή μάλλον θα μείνω στο θέμα αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο.

      Κατ’αρχάς θέλω να τονίσω δεν έχω καταλάβει ακόμα πλήρως την τακτική αυτή του πρωθυπουργού, αν δηλαδή ήταν μια ηρωική έξοδος ή προσπάθεια ξεμπροστιάσματος της αντιπολίτευσης και  κυνηγητού της συναίνεσης. Δεν είμαι σίγουρος ακόμα δηλαδή αν ήταν μια πανέξυπνη κίνηση ή μια τεράστια ηλιθιότητα.Αυτό όμως που θεωρώ σχεδόν βέβαιο είναι ότι αυτή αποτέλεσε την αφορμή για να ζησούμε τις τελευταίες στιγμές της λεγόμενης «μεταπολίτευσης». Αρχικά, αυτό το τέλος έμοιαζε ότι θα γραφτεί όπως περίπου άρχισε, δηλαδή με ένα δημοψήφισμα αλλά ενδοκοινοβουλευτικές διεργασίες το παράτειναν για ακόμα λίγο. Η μελλοντική συγκυβέρνηση,λοιπόν  θα τερματίσει την απόλυτη εξουσία του κόμματος το οποίο εξέφρασε περισσότερο την ιδεολογία της περιόδου αυτής, του ΠΑΣΟΚ. Και, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου, φίλε αναγνώστη που αγανάκτησες! Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε ιδεολογία και προφίλ τουλάχιστον τρείς φορές από την εποχή της ίδρυσής του, αλλά πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν κάτι πολύ σημαντικό στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω.

      Το ΠΑΣΟΚ ,λοιπόν, ξεκίνησε με το σύνθημα «έξω το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα», συνέχισε με το περιβόητο «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» και κλείνει με το μνημόνιο και μια καθαρά φιλελεύθερη πολιτική. Η ιδεολογική μεταστροφή που υπέστη σε ένα σχετικά σύντομα χρονικό διάστημα, μπορεί να φανεί ακόμα και σημειολογικά, από την αισθητική των μελών του. Από τον εκπρόσωπο τύπου με το ανοιχτό πουκάμισο και το χαλαρό στυλ, φτάσαμε κλιμακωτά στο Μόσιαλο και στο τεχνοκρατικό, εντελώς προσεγμένο ντύσιμο. Το σοσιαλιστικό και συχνά φάσκον και αντιφάσκον ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, έγινε επί Σημίτη ένα παλαιάς κοπής φιλελεύθερο κόμμα με πολλές ωστόσο κρατικιστικές οπισθοχωρήσεις. Τώρα πια, έχουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ που ωστόσο μοιάζει εκτός ελληνικού κλίματος (απόδειξη ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) και που έμοιαζε να έχει ως στόχο να κάνει την Ελλάδα "Σουηδική Αραβία", όπως εύστοχα είχε πει ο Πανούσης.

     Προφανώς, όταν μιλάμε για τόσο σημαντικές αλλαγές στη διάρκεια της ύπαρξης του κινήματος, δεν μπορούμε να μιλάμε για μια συγκεκριμένη και ενιαία ιδεολογία που αποτέλεσε και την πιο χαρακτηριστική έκφραση της αντίστοιχης ιδεολογίας της μεταπολίτευσης(για να συνεχίσω τον υποθετικό διάλογο με τους διαφωνούντες αναγνώστες). Και όμως, υπάρχει ένα στοιχείο μεταξύ των τριών διαφορετικών πτυχών του κινήματος που αποτελεί τον μεταξύ τους συνεκτικό δεσμό. Αυτό είναι οι οπαδοί του. Το ΠΑΣΟΚ κάλυπτε ένα τεράστιο μέρος του ελληνικού πληθυσμού και που ανεξαρτήτως των αλλαγών που υπέστη, συνέχιζε να το ακολουθεί είτε λόγω ρητορικής, είτε λόγω πελατειακών σχέσεων, είτε λόγω συνήθειας και οπαδικής απέχθειας για τη δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, βρήκε οπαδούς σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, με αιχμή του δόρατος τη μικροαστική τάξη και γι'αυτό το λόγο κυβέρνησε για ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα.
       Πιστεύω οτι  για ένα κόμμα αυτού του τύπου ,το γεγονός ότι δεν έχει συγκεκριμένο προφίλ καθ’όλη τη διάρκεια της πορείας του, ίσως να αποτελεί στοιχείο ενός συγκεκριμένου DNA που ευνοεί τη δυνατότητα αυτή της συνεχούς αλλαγής. Ίσως δηλαδή η φαινομενική έλλειψη σταθερού ιδεολογικού DNA( όπως εκείνου που έχει το ΚΚΕ για παράδειγμα) να αποτελεί μια σταθερή κατάσταση, με δεδομένο βέβαια το ότι υπάρχει ένα κοινό που σε ακολουθεί και που σε συντηρεί,πολύ σπάνια για καθαρά ιδεολογικούς λόγους.

     Το κοινό αυτό ,ωστόσο, μέσα σε αυτή τη διετία αποπροσανατολίστηκε τελείως, όχι τόσο από την ιδεολογική μεταστροφή, όσο κυρίως από το ότι έπρεπε να βάλει το ίδιο χέρι στην τσέπη και να πληρώσει για εκείνα που ίσως να μην έφαγε αλλά σίγουρα ανεχόταν να βλέπει να τρώγονται από άλλους. Τώρα μόνο η λέξη “λαμόγιο”, χάνει το σχεδόν πάντα χιουμοριστικό γλωσσικό της περιβάλλον και περιγράφει την οργή του λέγοντος. Αυτός ο αποπροσανατολισμός ίσως εξηγεί και τα ομολογουμένως αργά αντανακλαστικά της κοινωνίας απέναντι στον βιασμό που υπέστη. Όταν βλέπεις οτι  αυτός που επί πολύ καιρό έβαζε στα μπουζούκια τον τριπλάσιο αριθμό από αυτούς που κανονικά χωράνε, μέσα σε μια μόνο νύχτα αλλάζει προφίλ και να διώχνει και αυτούς που είναι ήδη μέσα, θεωρείς ότι σου κάνει πλάκα, ότι σίγουρα θα πας την επόμενη νύχτα και θα είναι όλα όπως πριν. Δεν ήταν όμως και οι τεχνοκράτες της επόμενης κυβέρνησης θα μας το επιβεβαιώσουν με τον πιο σαφή τρόπο. Το “σε καλό να μας βγει” των τριών προηγούμενων δεκαετιών δεν έφτασε στων αγορών το αφτί. Η ζωή χωρίς ΠΑΣΟΚ, που έμοιαζε αδύνατη πριν λίγο καιρό, θα αρχίσει να υφίσταται οριστικά σε λίγες μέρες. Το πραγματικό ερώτημα είναι το πώς θα εκπροσωπηθούν όλοι εκείνοι που έμειναν πολιτικά άστεγοι. Όπως πάντα, αυτοί θα κρίνουν την πορεία όλων μας…

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

        Από το παράθυρο άρχισαν να περνούν οι τελευταίες αχτίδες της φθινοπωρινής ημέρας. Ο πατήρ Σάββας, είχε καταλάβει ότι τα γενέθλια που είχε γιορτάσει πριν από 12 μήνες παρά μια βδομάδα, θα ήταν τα τελευταία του. Είχε αρχίσει μάλιστα να υποψιάζεται ότι αυτές θα ήταν και οι τελευταίες αχτίδες φωτός που θα έβλεπε στην ενενηντατριάχρονη ζωή του.

         Είχε γεννηθεί τον Νοέμβριο του 1918 και από μικρός είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το Θεό. Στα 21 του χειροτονήθηκε και έκτοτε υπηρέτησε την Εκκλησία όντας παράδειγμα προς μίμηση για κάθε νέο και γηραιότερο κληρικό. Ήταν, μάλιστα, τόσο δημοφιλής που άρχισαν να του αποδίδονται από το ποίμνιο του και υπερφυσικές ικανότητες όπως η πρόβλεψη του μέλλοντος ή η συνομιλία με απεσταλμένους του Θεού και η υπέρ το φυσιολογικό κατανόηση των όσων γίνονταν γύρω του. Δεν ήταν  λίγοι, μάλιστα και οι ορθολογιστές που είχαν εντυπωσιαστεί από τις ικανότητές του και που,χωρίς δεύτερη σκέψη ασπάστηκαν τον χριστιανισμό. Ο ίδιος ταξίδεψε ως ιεραπόστολος σε πολλές περιοχές του Τρίτου Κόσμου και έσωσε ολόκληρα χωριά με τις προβλέψεις του, όταν αυτά ,για παράδειγμα, αποτελούσαν πεδία μάχης ή έπρόκειτο να χτυπηθούν απο κάποια φυσική καταστροφή.

         Η περιπετειώδης ζωή αυτού του ανθρώπου, έμελλε να τελειώσει μέσα σε ένα φτωχικό και μίζερο ημιυπόγειο  και πλάι σε μια ομάδα τεσσάρων νεαρών που είχαν βρεθεί σχεδόν τυχαία σε εκείνο το μέρος. Ο πατήρ Σάββας τους είδε να περνούν απ’έξω και τους φώναξε για να τον βοηθήσουν μέσω της ανοιχτής πόρτας του δωματίου. Οι νεαροί πάντα πρόθυμοι καθώς ήταν, μπήκαν αμέσως στο δωμάτιο του μισοζαλισμένου γέροντα που βαριανάσαινε, έτοιμος να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Με μια φωνή που θαρρείς πως παρέκαμπτε τις φωνητικές χορδές και ερχόταν κατευθείαν από τα σπλάχνα ,είπε “Εσείς πρέπει να είστε ο Αντρέας, ο Ιωσήφ, ο Μάριος και  ο Θανάσης” και γύριζε κουρασμένα τα μάτια του μετά από την αναγγελία του κάθε ονόματος. Οι τέσσερις τους, έκπληκτοι κοίταξαν ο ένας τον άλλο έχοντας μείνει άφωνοι, καθώς ήταν σίγουροι ότι δεν είχαν ξαναδεί αυτόν τον άνθρωπο. O Αντρέας έσπασε την ησυχία νεκροταφείου που επικρατούσε στο δωμάτιο. “Πως ξέρετε τα ονόματά μας;” αναρωτήθηκε. Ο πατήρ δεν απάντησε καν στην ερώτηση του, αντιθέτως απλώνοντας το τρεμάμενο χέρι του ,του έδωσε ένα φάκελο λέγοντας “Πάρτε αυτό! Ο Θεός έρχεται να με πάρει γι’αυτό δεν έχω χρόνο για ερωτήσεις. Μέσα σε αυτόν τον φάκελο θα βρείτε έναν μυστικό χάρτη. Θα ακολουθήσετε την πορεία που έχει σχεδιαστεί επάνω στον χάρτη και όταν φτάσετε στον τελικό προορισμό θα βρείτε την μεγάλη αλήθεια. Δεν γράφει οδούς αλλά ακολουθείστε τις οδηγίες από τη στιγμή ακριβώς που θα βγείτε από το σπίτι. Θα γίνετε οι πρώτοι που θα μάθετε τον λόγο για τον οποίο υποφέρει η Ελλάδα και μαζί της, ολόκληρη η Γη τόσα και τόσα χρόνια. Πάρτε το και αρχίστε αμέσως την αναζήτηση. Αυτό ήταν το δώρο του Θεού προς εμένα για την μακρόχρονη και ενάρετη…» ένας βίαιος βήχας διέκοψε τα λεγόμενα του και τράνταξε τα σωθικά του. Μετά από λίγο σταμάτησε να βήχει. Ήταν νεκρός.

          Οι τέσσερις νέοι αμέσως μόλις βγήκαν από το δωμάτιο και αφού κάλεσαν ασθενοφόρο για να παραλάβει το πτώμα, βάλθηκαν να ακολουθήσουν τα σημεία του χάρτη κάνοντας και κάποιου τύπου προβλέψεις και βλέποντας το όλο θέμα σαν ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Ο Αντρέας ο πιο συνομωσιολόγος της παρέας θεωρούσε ότι ο χάρτης θα τους βγάλει σε κάποιο μυστικό δωμάτιο μιας μασονικής στοάς ή στο κέντρο παγκόσμιου ελέγχου των Νεφελίμ. Ο Ιωσήφ ήταν πολύ θρησκευόμενος και πίστευε ότι  ο χάρτης θα οδηγούσε στο σπίτι του 28χρονου Εωσφόρου(ναι αυτού που είχε γεννηθεί το 1983) και είχε πάρει μαζί του ένα σπαθί και πολλά σκόρδα για ώρα ανάγκης. Ο Μάριος, κοροϊδευε τους άλλους δύο αλλά όντας κάπως επιφανειακός στην κριτική του, θεωρούσε ότι το μυστικό σημείο στον χάρτη ήταν το Κοινοβούλιο και ότι όλα τα κακά της πατρίδας, προέρχονταν από τους θαμώνες του. Τέλος, ο Θανάσης, ήταν ο πιο “ψαγμένος” της παρέας και κοιτώντας υποτιμητικά τα άλλα τρία μέλη της παρέας, μιλούσε περί συμβολισμών και έδινε πιο πολλές πιθανότητες στο να είναι η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιαδήποτε άλλη τράπεζα το σημείο-σύμβολο του χάρτη.

    Οι δρόμος τους οδηγούσε προς το κέντρο της Αθήνας, σε τόπους όμως που δεν απέκλειαν κάποιο από τα όσα προέβλεψαν οι τέσσερις νέοι, με αποτέλεσμα η μάχη να φουντώνει. Λίγες στιγμές αργότερα, ωστόσο, έστριβαν προς τα στενάκια της Πλάκας που για κάποιον ανεξήγητο λόγο είχαν αρκετό κόσμο δεδομένης της περασμένης ώρας. Οι πρώτες αμφιβολίες για την εγκυρότητα του χάρτη είχαν αρχίσει να φυτρώνουν στο μυαλό τους. Πρώτα στον Θανάση και μετά στους υπόλοιπους. Τίποτα από όσα υπήρχαν στην τουριστική Πλάκα δεν φαινόταν ότι μπορούσε να αποτελεί αιτία για όλα τα δεινά που περιέγραψε ο γέροντας. Μόνο ο Αντρέας συνέχιζε να έχει πιστεύει τον χάρτη, θεωρώντας ότι οι μασόνοι είχαν το κέντρο της παγκόσμιας διοίκησης κάτω από την Ακρόπολη, ίσως για λόγους κύρους. Ο Ιωσήφ δεν άργησε να πειστεί από τον Αντρέα αλλα και ο Μάριος είχε αρχίσει να γίνεται σκεπτικός. Τα πράγματα πήραν άλλη τροπή όταν έφτασαν στο τελικό σημείο του χάρτη, στο τελευταίο σπίτι της Πλάκας λίγο πριν ξεκινήσουν τα βράχια της Ακρόπολης. 

     Οι 4 τους στάθηκαν με ένα δισταγμό και συνάμα με έναν ενθουσιασμό μπροστά απο την πόρτα του χαμηλού πέτρινου σπιτιού με την ξύλινη οροφή που ήταν βαλμένο σε ένα πολύ στενό ανηφορικό δρόμο που σου προκαλούσε κλειστοφοβία. Μια σπασμένη ξύλινη καρέκλα δίπλα σε ένα πολύ παλιό τραπέζι και μια σκούπα ακουμπισμένη στο διπλανό ερειπομένο σπίτι ήταν οι μόνο μάρτυρες οτι υπήρξε κάποτε ζωή σε αυτή την έρημη και σκοτεινή γειτονιά. Πρώτος κίνηθηκε προς την πόρτα ο Θανάσης. Την άνοιξε διστακτικά με την άκρη της παλάμης του. Το τρίξιμο που ακούστηκε ήταν ανατριχιαστικό και ήταν σαν να ανάγκασε την λάμπα του δρόμου να κλείσει μόνιμα, σκεπάζοντας την γειτονιά στο απόλυτο σκοτάδι.
       Το δωμάτιο φαινόταν κάπως μεγαλύτερο στο εσωτερικό του και μύριζε μούχλα και σαπίλα. Ευθεία μπροστά του ήταν οι φιγούρες τεσσάρων αντρών και μιας γυναίκας οι οποίες ήταν πλάτη προς αυτόν και στέκονταν απόλυτα και τρομακτικά ακίνητες μέσα σε έναν κιτρινωπό απόκοσμο φωτισμό που της ξεχώριζε απο το σκοτάδι του υπόλοιπου δωματίου. Ο Αντρέας, προσπέρασε τον Θανάση και γεμάτος χαρά που θα ανακάλυπτε επιτέλους το συμβούλιο των μασόνων έτρεξε και ακούμπησε μια από τις ακίνητες φιγούρες στον ώμο. Ξαφνικά τα φώτα έγιναν δυνατότερα, ένα μπουζούκι άρχισε να παίζει. Ο ίδιος πετάχτηκε πίσω έχοντας ένα ύφος συνάμα τρομοκρατημένο και έκπληκτο, σαν να μην μπορούσε να πιστέψει οτι βρήκε το θάρρος να κάνει μια τόσο παρορμητική κίνηση. Λίγες στιγμές αργότερα, μια κουρτίνα που είχαν μπροστά τους οι φιγούρες και την οποία δεν είχαν καθόλου παρατηρήσει άνοιγε αφήνοντας να περάσουν ήχοι και χειροκροτήματα που έμοιαζαν σαν να ήταν απο γλέντι. Πίσω από την κουρτίνα εμφανίστηκαν φάτσα προς τις φιγούρες και την παρέα εξήντα-εβδομήντα άνθρωποι η πλειοψηφία των οποίων ήταν ντυμένη με ανοιχτά πουκάμισα, σακάκια στον ώμο και παντελόνι καμπάνα. Ανάμεσα τους κάποιες γυναίκες με μακριές φούστες  και περίεργα μαλλιά και μεγάλα σκουλαρίκια . Οι τρομακτικά ακίνητες μορφές, άρχισαν να κινούνται υπό τους ήχους της μουσικής και στη συνέχεια να τραγουδάνε. Οι φωνές ήταν πολύ γνωστές. Το “συμβούλιο” δεν αποτελούνταν τελικά από μασόνους, ούτε απο Νεφελίμ ούτε απο μεγαλοτραπεζίτες, αλλά κατά σειρά από τον Πάριο, τον Νταλάρα, την Αλεξίου, τον Λάκη Παπά και τον Κώστα Χατζή.  “Τι σχέση έχει αυτό εδώ με αυτά που μας έλεγε ο παπά-Σάββας;” αναρωτήθηκε με δόση ειρωνείας ο Ιωσήφ. Όπως γίνεται συχνά, η ειρωνεία βοήθησε και τους άλλους τρείς να ξεφύγουν απο την έκπληξη και απο τις σκέψεις στις οποίες ήταν βυθισμένοι μέτα απο όλα όσα είχαν ζήσει το απόγευμα εκείνο και να επαναφέρουν το μυαλό τους στην πραγματικότητα. 

     Καταπίαστηκαν με την μελέτη του χάρτη και αφού σιγουρεύτηκαν δύο και τρείς φορές ότι δεν έκαναν λάθος στην ανάγνωση του ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν για τα σπίτια τους. Ο Μάριος ήταν έτοιμος να ανοίξει την πόρτα για να φύγουν όταν ξαφνικά πετάχτηκε ένας αδύνατος και κοντός άντρας με μια χωρίστρα που ήταν τόσο πολύ απαρατήρητη που γινόταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Με μια σιγανή φωνή και ένα φιλόξενο ή (για όσους διαβάζουν θρίλερ) τρομακτικό χαμόγελο είπε “Που πάτε; Ακόμα δεν αρχίσαμε και θα φύγετε; Είναι λίγο βαρετό το πρόγραμμα για νέα παιδιά σας εσάς, αλλά μην ανησυχείτε! Θα αλλάξει το σχήμα. Σε λίγο θα βγει ο Καρράς, η Βίσση, ο Χατζηγιάννης, ο Τερζής και θα μείνει και ο Νταλάρας. Ελάτε να σας κεράσω μια ρετσίνα.” Τα παιδιά και πάλι έρμαια της έμφυτης ευγένειας τους,προχώρησαν και πάλι προς τα μέσα...

       Το τι συνέβη μετά, κανείς ποτέ δεν θα το μάθει. Τα ίχνη τους χάνονται για πάντα. Οι γονείς τους πέθαναν χωρίς να τους ξαναδούν και η εξαφάνιση τους έγινε ένας κάποιου τύπου αστικός μύθος. Μια αναφορά έγινε μετά για έναν απο αυτούς. Η αδερφή του Θανάση, λίγο πριν κλειστεί στο τρελοκομείο, ούρλιαζε μέρα-νύχτα οτι είχε δει στους δρόμους του Θησείου κάποιον που ορκιζόταν ότι ήταν αδερφός της. Στις μετ’έπειτα περιγραφές της έκανε λόγο για έναν μεσήλικα με μεγάλη κοιλιά η οποία τονιζόταν από το λευκό και ιδιαίτερα στενό πουκάμισό που φορούσε και που, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, ήταν ίδιο με εκείνο που φορούσε ο Θανάσης την ημέρα της εξαφάνισης. …

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

        

Ζούμε όλοι στον αναβρασμό της εφεδρείας. Απελπισμένες κραυγές από παντού που ζητούν τα κεφάλια όσο το δυνατόν περισσότερων δημοσίων υπαλλήλων που με μαγικό τρόπο θα επιφέρει τη λύτρωση όλων των βασάνων της ελληνικής οικονομίας. Αυτός ο συνδυασμός δε, των δημοσιογραφικών απελπισμένων φωνών μαζί με τις θυσίες(έστω και μεταφορικές) μου θυμίζει πρωτόγονες τελετές εξευμενισμού των χθόνιων θεοτήτων(αγορών στην προκειμένη). Οι απολύσεις γίνονται αυτοσκοπός και όσοι τις υποστηρίζουν(οι πιο στυγνοί λαϊκιστές) κατηγορούν όσους εναντιώνονται για λαϊκισμό λίγο πριν αρχίσουν τις συγκρίσεις με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους οι οποίες ακολουθούν κατά γράμμα την περίφημη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού(στην χώρα μας εγκαθιδρύθηκε, πιστεύω, κατά τη διάρκεια διακυβέρνησης Σημίτη), του να στρέφεις δηλαδή ολόκληρη την κοινωνία απέναντι στο μέρος της που αντιδρά.

      Ανάμεσα σε αυτές τις κραυγές λοιπόν, συνεχίζοντας όσα έλεγα, δεν άκουσα πουθενά ότι η κρίση αυτή τη στιγμή έχει χτυπήσει την Αγγλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες με πολύ μικρό αριθμητικά και κοστολογικά δημόσιο τομέα. Δεν άκουσα ποτέ ,επίσης, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσο των πινάκων της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής όσον αφορά το κόστος των κρατικών δαπανών για τη μισθοδοσία. Και εν πάση περιπτώσει, αν ήξερα ότι ο δημόσιος υπάλληλος που είδα εχθές στα ΚΕΠ, είναι ο αίτιος της «πανδυτικής» οικονομικής κρίσης, θα τον κοίταζα με πολύ πιο μοχθηρό βλέμμα.

      Η λύση για να ανταγωνιστεί η Δύση τις αραβικές χώρες, την Κίνα και την Ινδία, είναι να πέσουν οι μισθοί στα ίδια επίπεδα, τουλάχιστον σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη λογική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάρει διαφορετικό δρόμο, μιλώντας ανοιχτά για ενός είδους κρατικού παρεμβατισμού. Η κινεζοποίηση ή διαφορετικά η μεσαιωνικοποίηση των σχέσεων εργασίας θεωρείται όχι μόνο αναγκαιότητα αλλά και κανονικότητα. Οι απόψεις που μιλάνε για πιο «ανθρώπινες» συνθήκες εργασίας μοιάζουν μεταφυσικές και γελοιότητες. Η φράση «η οικονομία πρέπει να δουλεύει για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την οικονομία» μοιάζει άρνηση του Θεού που πρέπει να οδηγεί στην εκτέλεση. Θεωρώ ότι αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι οικονομολόγοι, οικονομικοί αναλυτές και οι πολιτικοί, βλέπουν την οικονομία ως κάτι ανεξάρτητο από την κοινωνία, ως κάτι που λειτουργεί ανεξάρτητα με τις δικές της αξίες, τους δικούς της θεσμούς και τους δικούς της αριθμούς/δείκτες.

     Αυτή η αντιμετώπιση της οικονομίας ,που προσωπικά την θεωρώ ηλίθια, έχει τις πηγές της στη θεωρία ότι η αγορά ή οι αγορές(στον 21^ο αιώνα) είναι κάτι που έχει πέσει από τον ουρανό, που μας συνέβη, που άκουσα να παρομοιάζεται από την Μπακογιάννη με έναν σεισμό ή μια φυσική καταστροφή.  Υπέρ αυτής της θεωρίας μπορεί να επιχειρηματολογήσει κανείς με δύο τρόπους. Είτε η παγκοσμιοποίηση, ο καπιταλισμός και οι ελεύθερες αγορές στάλθηκαν από κάποια θεότητα/σύννεφο/άστρο είτε οι άνθρωποι των σπηλαίων είχαν ρόπαλα με στάμπες εταιρειών. Είτε λοιπόν θα το ανάγουμε σε θεολογικά επιχειρήματα, είτε θα πιστέψουμε στο Λιακόπουλο και στην εξωγήινη αρχαιολογία. Επειδή είμαι ορθολογιστής(όχι φύσει) επιτρέψτε μου να απορρίψω και τα δύο επιχειρήματα. Και η παγκοσμιοποίηση και ο καπιταλισμός και οι κανόνες της αγοράς, στήθηκαν από ανθρώπους για ανθρώπους και δεν υπήρξε καμία ανώτερη αιτία.

      Προφανώς και δεν είναι ένα τερατώδες σύστημα που έχει μόνο κακά. Ο καπιταλισμός προσέφερε πολλά αλλά δεν σταματάει σε αυτόν η ανθρώπινη πολιτικοκοινωνική εξέλιξη. Μιλάμε για ένα γερασμένο σύστημα που πια δεν μπορεί παρά να δημιουργεί χρέη και κοινωνικές ανισότητες. Η υπερσυσσώρευση πλούτου, η δημιουργία στην νέα γενιά υψηλών απαιτήσεων για το μέλλον, η ρύθμιση χρεών, δεν μπορεί να γίνει από το παρόν πολυμπαλωμένο σύστημα.

        Η λύση, λοιπόν, για το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε βρεθεί, όχι μόνο οι Έλληνες αλλά όλος ο δυτικός κόσμος, δεν είναι να επιστρέψουμε στις εργασιακές σχέσεις του 19^ου αιώνα ούτε να πάμε στο βιοτικό επίπεδο( αν υφίσταται ο όρος) αυτών για τους οποίους ακόμα στέλνουμε φιλανθρωπίες. Μονόδρομοι και αδιέξοδα ποτέ δεν υπήρξαν στην ιστορία και ούτε πρέπει να μας πείθουν όσοι προσπαθούν τώρα να δημιουργήσουν. Καιρός λοιπόν να δούμε το θέμα λιγότερο οικονομίστικα και ας μην θεωρούμε τις συζητήσεις περί δομικών προβλημάτων του καπιταλισμού, πολυτέλεια.Δεν λέω 15 άτομα να πάρουμε τα τουφέκια και να ξαμοληθούμε στους δρόμους. Άλλωστε, δεν θεωρώ οτι οι παρούσες συνθήκες ευνοούν βίαιες ανατροπές συστημάτων. Αυτό που λέω είναι οτι πρέπει να μπει στη σκέψη της κοινωνίας μας το οτι υπάρχουν εναλλακτικές, έτσι ώστε όταν και αν έρθουν, να μας βρούν προετοιμασμένους.

Τεχνοκρατικη Τρομοκρατια

     Σήμερα το πρωί ξύπνησα, έβαλα καφέ και άνοιξα την τηλεόραση για να δω τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές(γιατί δεν πρέπει να το παρακάνουμε με την ενημέρωση μόνο από το διαδίκτυο). Ευτυχώς που το έκανα! Τα όσα είδα και άκουσα ήταν εντέλει πολύ σημαντικά ή καλύτερα με έκαναν να καταλάβω περισσότερο τη σκέψη των μοιραζώντων την πίττα σε παγκόσμιο επίπεδο. 'Αλλωστε η Ελλάδα μπορεί να αποτελεί ένα είδος πειράματος αλλά ακολουθεί παλιές συνταγές ενταγμένες σε συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο.

      Όπως θα έχετε μάθει, με απόφαση της κυβέρνησης, χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι θα αναλάβουν την αξιολόγηση των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ο εν Ελλάδι διευθυντής της συγκεκριμένης εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβούλων ήταν καλεσμένος σε μια από αυτές τις ενημερωτικές εκπομπές. Όσα είπε με εξέπληξαν όχι τόσο για την ουσία τους όσο για τη σημειολογία τους.

      Ότι τα κράτη έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε λογική διοίκησης που μοιάζουν με εκείνες των ιδιωτικών επιχειρήσεων, είναι γνωστό. Μέχρι σήμερα το πρωί, ομολογώ ότι θεωρούσα ότι δεν θα μπορούσε να με σοκάρει τίποτα από όσα λένε οι θιασώτες αυτής της λογικής. Και όμως επλανήθην! Δύο στοιχεία από τον παραπάνω διάλογο, με έκαναν να αναθεωρήσω πλήρως την εκτίμησή. Και θα επαναλάβω ότι δεν με σόκαρε η ουσία των λεγομένων όσο το ότι αντιπροσωπεύουν 100% όλα όσα θα πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον, αν συνεχίσει να είναι η «κοσμοθεωρία» των μάνατζερ, η κυρίαρχη «κοσμοθεωρία»  στον δυτικό κόσμο.

      Η κουβέντα λοιπόν, όπως θα ήταν και το λογικό, πήγε από νωρίς στον τρόπο που θα γίνεται αυτή η αξιολόγηση και στο πώς στέκουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης για επαγγέλματα όπως του κοινωνικού λειτουργού, του εκπαιδευτικού και του δημοσιογράφου( απορία που έχω και εγώ αλλά δεν είναι της παρούσης). Κάπου μέσα στην κουβέντα ένας εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ (δεν ανέφερα ότι υπήρχε στο πάνελ γιατί θεωρώ δεδομένο ότι πάντα υπάρχει ένας, ούτε αυτό είναι της παρούσης) είπε ότι αυτό το εγχείρημα θα αποτύχει γιατί έγκειται σε ένα πλαίσιο σύγκρισης δύο τελείως ανόμοιων πραγμάτων, του κράτους και μιας εταιρείας.

       Μετα από αυτή την ,κατά τη γνώμη μου, σωστή διαπίστωση περίμενα ο αφελής μια κλισέ απάντηση από μέρους του διευθυντή, κάτι σε «δεν είναι όπως τα λέτε. Απλά θα προσπαθήσουμε να κάνουν πιο παραγωγικό τον δημόσιο τομέα». Δύο στις δύο οι πλάνες! Με μια αξιοθαύμαστη δόση ειλικρίνειας, ο διευθυντής απάντησε ότι :«η SHELL πάντως έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό από το ελληνικό κράτος και εκεί πετύχαμε». Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να είναι μια σαχλαμαρίτσα για την προάσπιση της αξιοπιστίας της εταιρείας ή μια έμμεση διαφήμιση ή ένα απλοϊκό επιχείρημα για να ξεφύγει από τις πιεστικές ερωτήσεις. Δεν ήταν όμως.

      Είναι νομίζω φανερό από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ότι πια όταν μιλάμε για κυβερνώντες, μιλάμε λίγο-πολύ για εκλεγμένους μάνατζερ γιγαντιαίων ή όχι και τόσο μεγάλων(βλέπε Ελλάδα) κρατών-εταιρειών, με logo την εκάστοτε σημαία. Όσοι αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής είναι οι βολεμένοι της εταιρείας, τα παιδιά του αφεντικού. Τα αντίθετης ιδεολογίας κόμματα και κοινωνικοί φορείς, μοιάζουν με ενοχλητικούς-γραφικούς εκπροσώπους εργαζομένων που διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία της και που θα έπρεπε να απολυθούν αλλά χάρη τους κάνουμε. Υπάρχει βέβαια και το πρόβλημα ότι οι φερόμενες ως «εταιρείες» είναι οργανωμένες κοινωνίες που αποτελούνται πρώτα από ανθρώπους και μετά από εργαζόμενους .Κάτι τέτοιο πρέπει να το σπρώξουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας μαζί με οτιδήποτε έχει να κάνει με κοινωνιό-τάδε. Άλλωστε το να μελετάς την κοινωνία ως κοινωνία, είναι δαπανηρό και αποτελεί πολυτέλεια. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους όσοι θεωρούν ότι ο άνθρωπος πρέπει να υπηρετεί την οικονομία και όχι η οικονομία τον άνθρωπο. Ξέρω όμως τι δεν υπάρχει στις πολυσέλιδες οικονομικές αναλύσεις της. Δεν υπάρχει η αναφορά σε κοινωνικές δομές, σε κοινωνική πρόνοια. Και καμιά φορά, όσο προετοιμασμένος για ένα ζοφερό μέλλον και να είσαι, δεν γίνεται να μην νιώσεις ,έστω και για λίγο, ακόμα πιο τρομαγμένος. Βλέπεις γύρω σου, να θεωρούνται αυθεντίες άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ξεχωρίσουν τις έννοιες του κράτους και της πολυεθνικής εταιρείας.

      Αυτό ήταν το πρώτο από τα στοιχεία της συζήτησης για το οποίο και ανέλυσα γιατί με σόκαρε. Το δεύτερο; το δεύτερο είναι το όνομα της εταιρείας ,«crème de la crème». Νομίζω ότι δεν επιδέχεται περαιτέρω ανάλυσης…

ΠΕΡΙ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΕΙΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

   Τις τελευταίες εβδομάδες, το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε αναβρασμό σχετικά με το νέο νόμο που πέρασε με τη συναίνεση Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑ.Ο.Σ η υπουργός Παιδείας. Πρόκειται πράγματι για ένα νομοσχέδιο που αλλάζει σαρωτικά το πανεπιστημιακό τοπίο της χώρας μας. Οι κραυγές για ανάγκη θεσμικών αλλαγών ήταν και πάλι στο επίκεντρο των λόγων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Και όπως πάντα αυτές οι περιβόητες αλλαγές έχουν αναγκαστικά θετικό αξιολογικό πρόσημο μόνο και μόνο επειδή παύουν την παρούσα κατάσταση. Θα μπορούσε να είναι αντικείμενο έρευνας η έννοια της «αλλαγής» για τους κυβερνώντες τον τόπο αυτό. Το πώς την αντιλαμβάνονται και κυρίως το πώς προσπαθούν να την περάσουν στον κόσμο. Ας περάσω όμως τώρα στο θέμα αυτού του άρθρου.

     Αρχικά θα πω ότι δεν ανήκω σε καμία φοιτητική παράταξη, ούτε διαπλεκόμενος είμαι, ούτε «καρεκλοκένταυρος»(για να προλάβω διάφορους χαρακτηρισμούς που συνηθίζονται προς όσους εναντιώνονται στο νομοσχέδιο). Αλλά βασικά αυτό είναι το θέμα του άρθρου. Αυτό το εκπληκτικό επικοινωνιακό κατόρθωμα της κυβέρνησης! Στην κοινή γνώμη έχει περάσει ότι τα πανεπιστήμια είναι μέρη που υποθάλπουν εγκληματίες, διαπλεκόμενους και άχρηστους καθηγητές που ταυτόχρονα τους δέρνουν συνέχεια οι φοιτητές. Όλες αυτές οι εκπάγλου ωραιότητας περιγραφές, είναι ωραίες για ένα θρίλερ ή ακόμα περισσότερο για μια κωμωδία αλλά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Το πανεπιστήμιο (μαζί με οτιδήποτε δημόσιο γενικότερα) έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος. Η εξαίρεση έχει γίνει γενικός κανόνας και ο γενικός κανόνας εξαίρεση. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με όλες ανεξαιρέτως(ψάχνω να βρω πότε  δεν συνέβη) τις κοινωνικές ομάδες που έρχονται σε ρήξη με την κυβέρνηση. Πατώντας στο γενικότερο κλίμα καταστροφής των πάντων, ο εκάστοτε υπουργός βγάζει πύρινους λόγους ενάντια στους αντιδρώντες, τους οποίους χαρακτηρίζει βολεμένους, διεφθαρμένους, κτλ. Και λόγω (κυρίως) του κλίματος που ανέφερα παραπάνω, τα καταφέρνει να φέρνει τη μια κοινωνική ομάδα κόντρα στην άλλη και να παίρνει μια ιδιότυπη κοινωνική υποστήριξη.

       Η μνήμη, άλλωστε, λειτουργεί ανάλογα με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση η οποία είναι σύγχρονη του ατόμου. Για παράδειγμα, σε μια περίοδο καταστροφολογίας και αναζήτησης εύκολων λύσεων, κάνεις δεν θα θυμηθεί την περηφάνια που ένιωσε όταν το παιδί του μπήκε στο πανεπιστήμιο, ούτε εκείνη που ένιωσε όταν αποφοίτησε. Θα θυμηθεί ότι πριν από 8 χρόνια κάποιοι έχτισαν το γραφείο κάποιου καθηγητή(χωρίς να θυμάται περαιτέρω λεπτομέρειες). Το αντίστροφο θα συνέβαινε σε περίπτωση που τώρα διανύαμε μια περίοδο παχέων αγελάδων.

        Μοιάζει παρανοϊκό αλλά η πλήρης απαξίωση των πάντων, βοηθάει μια επικοινωνιακά καταρτισμένη κυβέρνηση να παίρνει ακόμα πιο πολλά βάρβαρα μέτρα. Και ναι! Το νομοσχέδιο αυτό παρότι έχει πολλά θετικά ( ουσιαστική κατάργηση κομματικών παρατάξεων) παρότι αντιμετωπίζει, ίσως όχι με τέλειο τρόπο, χρόνια προβλήματα(άσυλο, αιώνιοι φοιτητές), στη βάση του πηγαίνει κόντρα στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Προσέξτε! Όχι στο σημερινό δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά στο δημόσιο πανεπιστήμιο γενικά. Το επιχείρημα ότι ψηφίστηκε από 250 βουλευτές οπότε η προσπάθεια του ακαδημαϊκού χώρου είναι φασίζουσα, θεωρώ ότι δεν στέκει από την στιγμή που ποτέ δεν έδωσα το Αλάθητο στο λαό και πολύ περισσότερο στους βουλευτές που εκλέγει.

      Η επίκληση σε αριθμούς και στατιστικά έπαψε όταν το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ πήραν μια πολύ καλή θέση στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Κατάταξης και Ευρωπαϊκή Κατάταξη Ερευνών. Σειρά πήραν οι επικλήσεις στο συναίσθημα και η επίθεση στο ήθος του αντιπάλου που λέγαμε και στο Λύκειο. Η πλειοψηφία του φοιτητικού κινήματος δεν τσίμπησε με αυτές τις μεθόδους. Άλλωστε, όταν ο μέσος φοιτητής κατεβαίνει στις πορείες δεν διαμαρτύρεται μόνο για το νομοσχέδιο. Διαμαρτύρεται για την συνολική απαξίωση των προσπαθειών και των σπουδών του, είτε αυτή γίνεται με λόγια είτε με έργα. Διαμαρτύρεται γιατί το μόνο αντίκρυσμα των εκατοντάδων ωρών διαβάσματος και άγχους θα είναι η ανεργία και η ετεροαπασχόληση. Κάποιοι είναι ψύχραιμοι και από όλα αυτά κρατάνε τα χαμένα μαθήματα. Προφανώς και έχουν τα δίκια τους και προφανώς εφόσον το επιθυμούν πρέπει να κατεβάζουν ανάλογα πλαίσια αλλά εκείνο που ελπίζω είναι να μην τους δω σε 25 χρόνια να μουντζώνουν το κοινοβούλιο…

      

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏

«Μανιακοί» της βίας -Μια ανόητη θεωρία‏Για να είμαι ειλικρινής, πριν από 3-4 χρόνια, στη ρομαντική ηλικία των 16, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι (νέο)φιλελεύθεροι θα ήταν ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Ήξερα το Μάνο και τον Ανδριανόπουλο και είχα μάθει ότι είχαν υπερασπιστεί τον πόλεμο του Ιράκ. Αυτό αρκούσε για να κάνει την εφηβοεπαναστατική και σεμι-απολιτίκ καρδούλα μου να τους σιχαθεί. Για έναν νεαρό, και μόνο το γεγονός ότι κάποιος τάσσεται υπέρ του πολέμου, τον

κάνει persona non grata στα μαθητικά στέκια. Καμία περαιτέρω ανάλυση! Δεν με ένοιαζε από ποια οπτική τα έλεγαν αυτά, δεν με ένοιαζε να τους παρατηρήσω ως κοινωνικό φαινόμενο. Ε, το ίδιο πράγμα που έκανα εγώ τότε, ως 16χρονος με απουσία κριτικής σκέψης έρχονται να το κάνουν αυτοί τώρα. Το θέμα θα το πιάσω από τα γεγονότα, με τον Νορβηγό στα τέλη του Ιουλίου, και θα το φτάσω ως τα επεισόδια που γίνονται στο Λονδίνο.

Θυμάμαι ότι τη μέρα που έγιναν οι δολοφονίες στη Νορβηγία, γύρναγα από μια εκδρομή και μόλις είχε σκάσει το γεγονός και έφταναν συγκεχυμένες πληροφορίες στη σοκαρισμένη ελληνική ιντερνετική κοινότητα. Μέσω δεκάδων στάτους είχαν αρχίσει να κάνουν τις αναλύσεις τους διάφοροι, στη συντριπτική τους πλειονότητα φιλελεύθεροι. Οι  λέξεις»μουσουλμάνος» και «τρομοκρατία» βρίσκονταν ήδη στην  επιχειρηματολογία τους. Οι μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού τα έχωναν στους original μουτζαχεντίν. Η Δύση έπρεπε να κάνει και πάλι το καθήκον της και να τιμωρήσει την παγκόσμια απειλή των υποανάπτυκτων φονταμενταλιστών μουσουλμάνων και των μετριοπαθών, εξίσου υποανάπτυκτων (δεν έχουν i-pad 2 ντε), που τους στηρίζουν με τη σιωπή τους. Τα ωραία αρχίζουν όταν φτάνουν οι πληροφορίες ότι πρόκειται για έναν
δυτικό, για έναν Νορβηγό. Είναι θέμα κοινωνικής ανάλυσης το πώς εξαφανίστηκαν οι κοινωνικές αναλύσεις των παραπάνω. Εν ριπή οφθαλμού στο κέντρο του ενδιαφέροντος ήρθαν οι ψυχολόγοι παραμερίζοντας τους πολιτικούς επιστήμονες και τους κοινωνιολόγους. Ο υποτιθέμενος μουσουλμάνος φονταμενταλιστής που εκπροσωπούσε όλους τους μουσουλμάνους, έγινε «μεμονωμένο περιστατικό» και ψυχοπαθής.

Θα το δεχόμουν αν ήταν κάποιος που νόμιζε ότι είναι ο Τζων Μακλέην και άρχισε να καθαρίζει κόσμο. Από τη στιγμή, όμως, που είχε πλήρη συναίσθηση των πράξεων του, κάθε ψυχολογική ανάλυση από την οποία απουσιάζει το κοινωνικό-ιδεολογικό υπόβαθρο, με κάνει αυτομάτως σκεπτικό απέναντί της.

Πάμε και στα πιο πρόσφατα γεγονότα της Αγγλίας. Και εδώ βλέπω ίδιου τύπου αναλύσεις. Όλοι όσοι βγήκαν στο δρόμο δεν είναι φτωχοί που ζουν στο περιθώριο της αγγλικής κοινωνίας! Δεν είναι άνεργοι, ούτε έχουν προβλήματα επιβίωσης! Δεν είναι καν άνθρωποι που έχουν τη βία στην ιδεολογία τους! Τι είναι; Η απάντηση είναι απλή! Είναι »μανιακοί της βίας», τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίσουν οι υπόλοιποι ψυχικά υγιείς Άγγλοι (οι νοικοκυραίοι εννοούν, αλλά δεν το λένε γιατί ταιριάζει στο προοδευτικό
προφίλ που προσπαθούν να περάσουν).

Το ξέρω ότι συνήθως σε τέτοια γεγονότα, όσον αφορά την Αγγλία τουλάχιστον, πρωτοστατούν συμμορίες και ότι κάποιοι από τους διαδηλωτές είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα. Αυτό, όμως, απέχει πολύ από τη θεωρία περί »μανιακών». Αδυνατώ να πιστέψω ότι όλοι αυτοί που βγήκαν στους δρόμους του Λονδίνου, το ‘σκασαν απ’ το τρελοκομείο και ότι είναι απλά τρελοί που έχουν λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της ζωής τους. Αδυνατώ, επίσης, να πιστέψω ότι άνθρωποι μορφωμένοι μπορούν να δεχθούν τέτοιου τύπου απλοϊκές θεωρίες.

«Περίμενες κάτι διαφορετικό από κάποιους που πιστεύουν πως υπάρχει ένα αόρατο χέρι που καθορίζει τις ανθρώπινες οικονομικές δραστηριότητες»; θα πει κάποιος που διαβάζει αυτό το κείμενο. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιόν τρόπο το »ναι» παίζει σαν απάντηση.

Κάνε την ευτυχία,εκδίκηση.

        Είπα να γράψω ακόμα ένα κειμενάκι,πριν χωθώ ολοκληρωτικά στον χώρο της παλαμικής ποίησης,για να ξελαμπικάρει λίγο το μυαλό απο τον ''πολύτροπο'' στίχο και όλα τα συναφή.Η καλύτερη στιγμή του χρόνου είναι πολύ κοντά,οπότε η δυνατότητα συγκέντρωσης μειώνεται αισθητά.

        Όπως έγραψα και στο προηγούμενο κείμενο,δεν κατέβηκα στο κέντρο,ούτε την Τρίτη ούτε την Τετάρτη.Δεν ήταν μόνο η εξεταστική ο λόγος γι'αυτή την πράξη,ή μάλλον για αυτή τη μη-πράξη.Είχα πάθει και τα ψυχολογικά μου.

       Πριν πάρω αυτήν την απόφαση,είχα δεί κάποια απιστευτής βαρβαρότητας μέτρα να περνάνε και να ψηφίζονται με απόλυτη πλειοψηφία,ΜΑΤ έτοιμα για πόλεμο(εντέλει έμοιαζαν περισσότερο με βασανιστές της Χούντας παρά με μαχητές).Και το χειρότερο,έβλεπα μια κοινή γνώμη να παραπατάει κάπου μεταξύ αδιαφορίας και αγανάκτισης.Όταν ξεκινάς μια τέτοιου είδους ανάλυση απο μια τόσο απαισιόδοξη οπτική,λογικό είναι να συνεχίζεις και με ανάλογη ψυχική κατάσταση τις σκέψεις σου.''Και να κατέβουν 5 εκατομμύρια άνθρωποι που για κάποιο λόγο θα έχουν αποκτήσει και ταξική συνείδηση,τί θα γίνει;Θα αλλάξει τίποτα;τελικά έχει ελευθερία του να πράξει ο,τι θέλει ο κυρίαρχος λαός;Και να την έχει,αυτός που στήριζε όλες αυτές τις πολιτικές τόσο καιρό,είναι ικανός να φέρει κάτι το οποίο θα είναι καλύτερο;''Γενικώς,μια απογοήτευση,μια επιθυμία να σταματήσω να ασχολούμαι,σε μια πρωτόγνωρη και εξαιρετική φάση:Mε παρέσυρε το ρέμα,μάνα μου δεν είναι ψεμα,κτλ κτλ κτλ.

           Αυτό που εντέλει κατάλαβα είναι οτι ούτε τα ΜΑΤ,ούτε οι στρατοί,ούτε ο φόβος είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να περάσει καθεστώς μέτρα για τα οποία δεν έχει τη λαϊκή συναίνεση.Απο τη στιγμή που αρχίσει να διαχέεται ένα κλίμα απαισιοδοξίας και εγκατάλειψης,τότε το παιχνίδι κερδίθηκε.Ίσως και κάποιοι τύποι οι οποίοι έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο (μικρό) νοητικό και αισθητικό επίπεδο,είναι πράκτορες της κυβέρνησης σε αυτόν τον τομέα,κάτι σαν τους ασφαλίτες και τους προβοκάτορες.Ας αφήσουμε.όμως αυτό το κομμάτι.Άλλωστε,ευτυχώς,τουλάχιστον για μένα,η φάση αυτή κράτησε ελάχιστα.Γιατί;γιατί το φιλοσόφησα και ιδού τα συμπεράσματά μου.

        Προφανώς κανείς δεν θα ζήσει σε μια τέλεια κοινωνία η οποία θα είναι όπως ακριβώς την ονειρεύτηκε.Εν πάση περιπτώσει πώς μπορείς να ορίσεις το τέλειο σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του ανθρώπου(όποιος ακούει sportfm θα πεί:''εεεετσι'');Μπορούμε κάλλιστα να σκαρφιστούμε κάτι τέλειο(είτε το ονομάζουμε θεό,είτε πολιτικό σύστημα,είτε Μπαρτσελόνα,είτε οτιδηποτε) αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το φτάσουμε.Αυτό σημαίνει οτι πρέπει να παρατήσουμε το άθλημα;

       Δεν ξέρω ποιός θεώρησε οτι η οργή και ο θυμός πρέπει να λείπει απο την ανθρωπότητα,οτι πρόκειται για κακά σημάδια.Βασικά,ξέρω!Οι ίδιοι που θεωρούν οτι με το να χτυπάνε ρυθμικά παλαμάκια θα αλλάξουν τον κόσμο,οι χίπηδες.Ένας κόσμος στον οποίο δεν θα υπήρχαν αυτά,θα μπορούσε να μοιάζει με αυτόν:

 

     (εξαιρετική ταινία κατα την οποία,οι άνθρωποι αρχίζουν να αυτοκτονούν ο ένας μετά τον άλλο για κάποιον λόγο)  

       Και εγώ ονειρεύομαι έναν κόσμο που θα απαρτίζεται απο ανθρώπους γεμάτους αγάπη και αλληλεγγύη,μακριά απο τη βία και τους πολέμους αλλα ας το παραδεχτούμε,αν υπάρχουν μόνο αυτά,θα γίνει τόσο γλυκανάλατη που θα οδηγεί σε αποτελέσματα ανάλογα με το παραπάνω βίντεο.Άλλωστε πως είναι δυνατόν να βάλεις αξιολογικά πρόσημα σε ανθρώπινα συναισθήματα;Πάντως,όπως και να το κάνουμε,η διεκδίκηση των όσων ονειρεύεσαι είναι άμεσα συνδεδεμένη με οργή ενάντια σε αυτούς που στα στερούν.

      Είναι σημάδι ψυχικής υγίειας η διεκδίκηση ενός καλύτερου κόσμου!Δεν ειναι μόνο οτι θα μας εξασφαλίσει έναν καλύτερο μέλλον.Η διεκδίκηση για ένα καλύτερο μελλόν,αποτελεί ταυτόχρονα και βελτιώση του ''ζοφερού'' παρόντος.Κανένας επαναστάτης δεν ήταν καταθλιπτική φυσιογνωμία,κανένας καινοτόμος δεν αυτοκτόνησε(συνήθως πέθαναν απο συκωτί,λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ).Γι'αυτό ας κάνουμε πράξη αυτό που λέει το γκράφιτυ απο πάνω.Απο μόνο του αυτό,δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή.Αποτελεί,όμως,απαραίτητη προϋπόθεση.

     Κλείνοντας,θελω να παραπέμψω σε ένα quote του Κάφκα που παρερμηνεύοντας το ολίγον τι,θα το συνδέσω με την πολυφορεμένη δημοκρατική ελευθερία:''Στον Άτλαντα επιτρεπόταν να έχει την αντίληψη οτι ήταν ελεύθερος,οτι αν ήθελε μπορούσε να πετάξει τη Γή και να πάει όπου θέλει.Ωστόσο,αυτή η αντίληψη ήταν το μόνο που του επιτρεπόταν.''

Τι εστι λοιπον η πραγματικοτητα;(με ξυσιμο του τριχωδους πηγουνιου)

      Δεν αντιλεγω,η φιλοσοφια υπο συνθηκες,μπορει να γινει ενα εκπληκτικο αντικειμενο μελετης.Σου ανοιγει τελειως νεους τροπους σκεψης και αντιμετωπισης των πραγματων.Η αναζητηση για το τι ειναι πραγματικο ή για το τι ειναι η αληθεια,εξισου ενδιαφερουσα.Ωστοσο,υπαρχει ενα σημαντικο προβλημα που δεν μπορουμε να παρακαμψουμε.Οταν γυρω σου ολα βρισκονται σε αναβρασμο,οταν η πραγματικοτητα(αυτο που λαμβανεις με τις αισθησεις σου εν παση περιπτωσει)ετοιμαζεται να ερθει κωλοτουμπα,τοτε ειναι λιγο εκνευριστικο να ασχολεισαι μαζι της.
       Καθομουν,λοιπον, στο σπιτι μου αναζητωντας την αληθεια και κοιταζοντας το ποδι μου για να δω αν στην πραγματικοτητα αυτο ανηκει σε εμενα ή στο Γιαννη Δαραβιγκα.Ταυτοχρονα,εξω απο τον φιλοσοφικο μου πυργο,στη Βουλη περναγε ενα εμετικο μεσοπροθεσμο προγραμμα και πραγματοποιουνταν μια σχεδον χουντικη προσπαθεια καταστολης των αντιφρονουντων.Δεν θα ασχοληθω με τα ιδια τα γεγονοτα.Εκατονταδες βιντεο εχουν αναρτηθει στο διαδικτυο με τα περιστατικα βιας απο πλευρας της αστυνομιας,που δειχνουν,αν μη τι αλλο,την εκπληκτικη συνεννοηση της κυβερνησης και των υπουργειων(500 ατομα περασαν μεσα σε λιγα λεπτα απο την στεγη του Υπουργειο Προστασιας του Πολιτη σε εκεινη του Υπουργειου Υγιειας).

       Αυτο που θελω,ειναι να θεσω μια φιλοσοφικου τυπου απορια που πρωτοηρθε στο νου μου οταν διαβασα ενα αρθρο του Πασχου Μανδραβελη.Και μπαινω κατ'ευθειαν στο θεμα,επηρασμενος απο αυτα που διαβασα τις προηγουμενες μερες:οι τεχνοκρατες που βλεπω γυρω μου ειναι πραγματικοι;Aν ναι,πως ηταν η παιδικη τους ηλικια;Δηλαδη ηταν μικρα παιδακια που φορουσαν κοστουμια και αντι να παιζουν ποδοσφαιρο,επαιζαν τον ''χρηματιστη'' ή αντι να κυνηγησουν γκομενακια,κυνηγαγαν να ανορθωσουν του δεικτες του Dow Jones ή που αντι να διαβαζουν κομικς,διαβαζαν τη ''Nαυτεμπορικη'';Πως,λοιπον,οριζεται ο ανθρωπος στον 21ο αιωνα;Σε αυτη μου την απορια,βρηκα μια καπως μεσοβεζικη λυση.Ισως προκειται για cyborg,ισως ειναι δηλαδη μισοι ανθρωποι-μισες ταμειακες μηχανες που η μονη εγνοια τους ειναι η παραγωγη χρηματων.Προς επιρρωση του επιχειρηματος μου,παραθετω και το οτι θεωρω αδυνατο ενα ανθρωπινο ον  να εχει σαν αγαπημενο ''λογοτεχνικο'' του βιβλιο το ''capitalism and freedom'' ή το ''freakonomics''.

      Εχοντας κουτσοκαταφερει να βρω μια λυση σε αυτο το ερωτημα,πεφτω στο συγκεκριμενο βιντεο του Αδωνη:

        Eνταξει,λοιπον,οι τεχνοκρατες ειναι cyborg,το λυσαμε αυτο.Αυτος,ομως,τι ακριβως ειναι;Cyborg προφανως δεν ειναι γιατι η τεχνολογια ειναι ιδιον των μασονοεβραιων.Αυτο σημαινει οτι ειναι πραγματικος;Γιατι αφηνει μουστακι παιδιου δημοτικου;Και ενταξει,ο ιδιος μπορει να ειναι μια ψευδαισθηση,οι χιλιαδες που τον ψηφισαν ειναι και αυτοι ψευδαισθησεις;Και αν θεωρησω οτι ενας τοσο μεγαλος αριθμος ανθρωπων ειναι ψευτικος,γιατι να μην θεωρησω οτι και τα παντα ειναι ψευτικα.Γιατι ειναι αληθινος καποιος που εχει μια ελληνικη σημαια που ειναι περισσοτερα τετραγωνικα απο το ιδιο του το σπιτι(η αληθεια ειναι οτι προκειται για trueιλα αν μιλησουμε με αλλους ορους);Mηπως εντελει,ειμαστε ολοι ψευτικοι;μηπως ειμαστε απλες παραστασεις του ονειρου καποιου ανθρωπου;Kαι αν ναι,ποιος ειναι αυτος ο ανθρωπος;Mηπως ειναι ο Στεφανος Χιος;What the fuck is going on?.........error 404 Λογικο Παραδοξο---->Δαφνι.

       

Για να δουμε που θα το παει η αγανακτηση....

      Eιπα να περασω και απο εδω,μηνες μετα,να πω καμια μαλακια να περασει η ωρα.Μερα ηλιολουστη,μερα αγανακτησης,βγαζω λοιπον το blog απο το ληθαργο των τελευταιων μηνων.
      Δρωντας ως αλλος Πητ Παπαδακος,θα κανω δυο προβλεψεις.Την πρωτη θα τη δειτε πρωτοσελιδο στον ''Πρωταθλητη''και θα αφορα την πρωταθλητρια ομαδα του λιμανιου για τη σεζον 2011-2012.Τη δευτερη θα τη βρειτε εδω και θα αφορα το σημερινο απογευμα.
     Για οποιον δεν ξερει,στις 6 η ωρα εχει ''προγραμματιστει'' στο Συνταγμα και σε αλλες πολεις μια συγκεντρωση των αυτοαποκαλουμενων ''αγανακτισμενων''(ελευθερη μεταφραση του αντιστοιχου ισπανικου κινηματος).Προκειται για μια ομαδα πολιτων που '<<χωρις σημαιες,πλακατ και κομματα>>θα διαμαρτυρηθουν εναντιον της παρουσας καταστασης και για την οποια δεν ξερουμε τιποτα παραπανω,περαν απο το οτι ειναι αγανακτισμενη(αυτο σημαινει τιποτα και ταυτοχρονα σημαινει παρα πολλα).Εγω,λοιπον,για αυτη την ομαδ θα κανω την προβλεψη που σας ελεγα,πηγαινοντας κοντρα στη ροη του αγωνα και των θεσεων που βλεπω οτι διατυπωνονται.Πιστευω οτι σημερα στο Συνταγμα θα εχει πολυ κοσμο,για  την ακριβεια παρα πολυ.Eιναι,αυτο που λεμε,πιασαρικος ο τιτλος και θα μαζεψει κοσμο,θα σηκωθει απο τον καναπε ο κοσμακης.Το προβλημα ομως  ειναι οτι απο εκει και περα εστω και την παραμικρη προβλεψη για το τι θα γινει σε αυτη τη συγκεντρωση δεν μπορει να κανει την κανει κανεις,ουτε καν ο Πητ.
       Της Ταχριρ,οπως λενε πολλοι,δεν θα γινει για τον απλουστατο λογο οτι οι διαδηλωτες στην Αιγυπτο ειχαν ενα συγκεκριμενο αιτημα,να πεσει απο την εξουσια ο Μουμπαρακ.Στη δικια μας διαδηλωση,δεν υπαρχει συγκεκριμενο αιτημα.Αν ο διοργανωτης(για τον οποιο παρεμπιπτοντως δεν ξερουμε τιποτα)ελεγε οτι ζηταμε εκλογες,οι μισοι θα εφευγαν γιατι φοβουνται τη διαδικασια του να μπει η χωρα σε νεες περιπετειες και οι αλλοι μισοι θα ψηφιζαν Σαμαρα.Δεν εννοω οτι οι Αιγυπτιοι ειναι καλυτεροι απο εμας ή οτι οταν αυτοι ειναι ενωμενοι μπορουν να κανουν θαυματα(παραφραζοντας).Οπως και να το κανουμε,οταν εισαι σε απολυταρχικο καθεστως εχεις εναν και μονο εχθρο,τον δικτατορα.Οι ''αγανακτισμενοι'',αντιθετως, εχουν εχθρους <<τους αλητες του πολιτικους>>,μερικοι απο αυτους εχουν εχθρο τον καπιταλισμο,αλλοι τα κουμουνια,αλλοι τους μεταναστες,αλλοι τους Νεφελιμ και παει λεγοντας.Σε μια τοσο ετεροκλιτη και πολυπληθη ομαδα ανθρωπων ειναι πολυ δυσκολο να βγαλεις συνισταμενες.Τιποτα δεν μπορει να αποκλειστει.Μπορει να δουνε κανεναν Πακιστανο και να τον παρουν στο κυνηγι επειδη ''μας παιρνει τη δουλεια ο αλητης'',μπορει να κυνηγησουν καποιον πολιτικο επειδη ειναι ''κλεεεεεεεεεφτης-κλεεεεεφτης'',μπορει επισης να αρπαξουν μια γρια και να την καψουν με δαδες επειδη κανει τελετες μαυρης μαγειας.
      Ο τζερτζελος,χωρις να εχουμε ιδεα περι του τι αφορα αυτος,δεν ειναι παντα καλος.Το αντιθετο μαλιστα!Το οτι σηκωθηκε καποιος απο τον καναπε για να παει να πεσει απο το μπαλκονι,δεν ειναι (στις περισσοτερες περιπτωσεις)ενα θετικο γεγονος.Εν παση περιπτωσει,αυτα τα δηθεν απολιτικ συνηθως ειναι βαθεια πολιτικ και εκπροσωπουν συγκεκριμενες ακροδεξιες ιδεολογιες.Δεν λεω οτι πρεπει να το καπελωσει οποιοδηποτε κομμα ή οποιοδηποτε πολιτικο προσωπο για να γινει ξεκαθαρο.Οι αυθορμητες(δεν διαφωνω οτι ειναι αυθορμητες)συγκεντρωσεις μεσω σαιτ κοινωνικης δικτυωσης ειναι μια καινουργια πραγματικοτητα που δεν μπορουμε να κρινουμε πριν δουμε περι τινος προκειται.Το σιγουρο ειναι οτι θα ηταν καλο αυτο το κινημα να εβγαζε ενα ''μανιφεστο'' που θα ενημερωνει ολους μας τουλαχιστον περι των διεκδικησεων του.Αντιθετως,γενικολογιες για συγκεντρωσεις μακρια απο κομματα που πρεπει να ειναι ειρηνικες(οπως αυτες που αναφερονται στη σελιδα της εκδηλωσης),δεν ειναι παρα μια τρυπα στο νερο.Σβαστιγκες,πρασινοι ηλιοι,σφυροδρεπανα ειναι εκτος κλιματος.Οι ελληνικες σημαιες θα ειναι αραγε?
       Προσωπικα,θα κατεβω στο Συνταγμα.Πιο πολυ για να παρατηρησω και να διαμορφωσω αποψη παρα για να διαμαρτυρηθω.Σε περιπτωση που γινει η εκπληξη,θα γινω μονιμος θαμωνας.Παντως επιφυλασσομαι (ενδεχομενως και με φωτογραφιες και με ντοκουμεντα)σε νεο κειμενακι να πω (ως γνησιος μαιντανος)τη γνωμη μου για ο,τι διαδραματιστηκε!Η μερα ειναι σημαντικη,η μεγαλυτερη κοινωνικη ομαδα θα αρχισει να σκιαγραφειται.Θα δουμε τι θα δουμε....Μεχρι τοτε,αγανακτισμενοι ολου του κοσμου ενωθειτε!δεν εχετε να χασετε τιποτα παρα μονο το Αποκαλυπτικο Δελτιο(με το Γιαννη Παπαγιαννη)

Ενας.....διαφορετικος θεος

+
    ''Το βρηκαμε!το βρηκαμε σου λεω!''ειπε ο ηλικιωμενος αντρας με τα  απεριποιητα μαλλια και τα χοντρα μισοσπασμενα γυαλια μπαινοντας στο σπιτι.''Τι εννοεις?''φωναξε γεροντισσα γυναικα του που καθοταν στην κουζινα.''Το φαρμακο κατα του καρκινου.Ολα τα πειραματα ηταν θετικα.Και οι 130 ασθενεις θεραπευτηκαν μεσα σε λιγη ωρα!οι κοποι τοσων χρονων επιασαν τοπο.Ο αντρας σου θα μεινει στην ιστορια ως ο μεγαλυτερος ιατρος ολων των εποχων.''Αφου εσκασε ενα χαμογελο που εκανε το ρυτιδιασμενο της προσωπο να λαμψει,η παντα πιο συγκρατημενη γυναικα ειπε:''Πρεπει να κανεις αρκετη υπομονη μεχρι να ελεχθει το φαρμακο και να γινει νομιμο απο τον παγκοσμιο οργανισμο υγειας.Δεν λεω να μην χαιρεσαι,αλλα λιγη υπομονη δεν βλαπτει''.Τα ματια του τρελοεπιστημονα ελαμψαν σαν να ηξερε,σαν να περιμενε τουτη την τοποθετηση και να ειχε ετοιμη την απαντηση''δεν θα χρεαστει παρα να περιμενω λιγες μερες.Αποφασισαμε με τους συναδελφους να δωσουμε την ενεση σε οσα περισσοτερα νοσοκομεια μπορουμε.Δεν υπαρχει περιπτωση να περιμενουμε τοσα χρονια για καποιους γελοιους γραφειοκρατες!Απο αυριο θα αρχισω να σωζω ανθρωπινες ζωες''.Η γυναικα του ειχε φανερα τρομοκρατηθει:''μα τι ειναι αυτα που λες?πως θα το κανεις αυτο?θα σε συλλαβουν στο δευτερολεπτο''.''Και ομως τιποτα δεν θα παθω'',ειπε ηρεμος''γιατι πολυ  απλα δεν θα μαθουν τιποτα.Θα τα δωσουμε σε 2-3 νοσοκομεια του κεντρου στα οποια οι διευθυντες ειναι γνωστοι μου,ανθρωποι εμπιστοσυνης.Ουτε καν οι ασθενεις δεν θα μαθουν οτι η ενεση που θα τους τρυπησει αυριο το πρωι θα ειναι η αρχη της σωτηρια τουςΟσο για μενα?ας αργησει  και  λιγο η μερα της καταξιωσης μου''.Η γρια καθισε κατω,ηρεμη πια και περηφανη για τον αντρα που ειχε διαλεξει πριν 43 χρονια:''τι να σε κανω τετοιος τρελαρας που εισαι.Θα σε στηριξω οπως παντα εκανα''και χαμογελωντας τον πηρε αγκαλια!
    Δυο μηνες μετα μονο χαμογελα εβλεπε κανεις στα δυο μεγαλα ογκολογικα νοσοκομεια της πολης.Η θεραπεια πραγματι επιανε.Στην αγνοια τους για την υπαρξη της,οι θεραπευμενοι και οι συγγενεις τους εκαναν λογο για θαυμα.Μαλιστα ο τρελος γειτονας του ενος απο τα δυο νοσοκομεια,γνωστος στους γιατρους καθως ηταν ο διασκεδαστης τους,ειχε βγαλει τη θεωρια του''τις προαλλες εφεραν δυο παλιους σκουπιδοτενεκεδες.Το εναν εδω και τον αλλο στο απεναντι νοσοκομειο.Ειναι θαυματουργοι αυτοι οι τενεκεδες.Ειναι τυχαιο οτι μολις ηρθαν,εγιναν τοσοι πολλοι καλα?''.Στην αρχη προφανως ολοι θεωρησαν οτι ειναι ακομα μια ιστορια του τρελου και οντας τοσο πολυ χαρουμενοι ξεκαρδιζονταν καθε φορα που την ακουγαν.Τα ''θαυματα'' ,ομως,αυξανονταν σε βαθμο που ο κοινος νους δεν μπορουσε να τα εξηγησει ορθολογικα.Η αρχη των  κοσμοιστορικων  γεγονοτων εφτασε οταν ενα καινουργιος ασθενης εχοντας ακουσει το κηρυγμα του τρελου,εμποδισε το συνεργειο του δημου να αντικαταστησει τους καδους.Ετσι ,η τρελα του ενος δε αργησε να γινει τρελα των πολλων.
     Δεν χρειαστηκε να περασει πολυς καιρος μεχρι τα νεα περι του θαυματουργου σκουπιδοτενεκε,να βγουν απο τα ορια της πολης.Τις πρωτες μερες εβλεπες οτι κανεις δεν τολμαγε να πεταξει τα σκουπιδια του στο συγκεκριμενο καδο,μετα απο λιγο εβλεπες τα πρωτα ταματα και τους πρωτους προσκυνητες να γονατιζουν μπροστα του.Οσο αυξανονταν οι θεραπειες,τοσο αυξανονταν και οι προσκυνητες.Δεν αργησαν να εμφανιστουν οι πρωτοι εκπροσωποι του νεου θεου.Καποιες θυσιες ηταν απαραιτητες για να μεινουν στη θεση τους.Επρεπε να διατηρουν  μακρια και βρωμικα νυχια και ποτε να μην πετανε σκουπιδια παρα μονο κατ'ευθειαν στα ΧΥΤΑ.Αυτοι εχοντας γρηγορα κερδισει το σεβασμο των πιστων,θεσπισαν και τους κανονες του σωστου τενεκιανου(οπως ονομαστηκαν οι οπαδοι  της νεας θρησκειας).Συμφωνα με αυτους,ο καθε σωστος τενεκιανος θα επρεπε να εχει παντα ενα σκουπιδακι στην τσεπη του,το οποιο θα πεταγε κατω και θα το μαζευε με συνοχομενες κινησεις,τρεις φορες οταν ηθελε να προσευχηθει για κατι.Απο την αλλη,για μια συγκεκριμενη περιοδο 40 ημερων θα απαγορευονταν να πετανε τα σκουπιδια τους εξω.Κατι τετοιο βεβαια εκανε ο σπιτι τους χωματερη,αυτο ηταν και το νοημα αλλωστε.Να νιωθουν,να καταλαβουν οι πιστοι δια της οσφρησης,τα βασανα που περνουσε τοσο καιρο ο τενεκες για τις αμαρτιες τους.O πιστοι επισης θα επρεπε μια φορα στη ζωη τους να επισκεφτουν τον τοπο του θαυματος και να προσκυνησουν.Οι γατες θεωρηθηκαν ιερα ζωα και οι οικολογοι που προτιμουσαν την ανακυκλωση,αιρετικοι!
      Μπροστα στην αυξανομενη δυναμη των τενεκιανων,η Εκκλησια αντεδρασε.Οι δυο σκουπιδοτενεκεδες θεωρησε οτι ηταν ο Αντιχριστος που ανεφερε στην ''Αποκαλυψη''  ο Ιωαννης.Γρηγορα ξεσπασαν οδομαχιες μεταξυ φανατικων χριστιανων και τενεκιανων.Οι δευτεροι ηταν πολυ περισσοτεροι και δεν δυσκολευτηκαν να επικρατησουν.Πολλοι ιερεις καηκαν την ωρα που το τενεκιανοδημοκρατικο κομμα επαιρνε την εξουσια και καταργουσε την ανεξιθρησκια.Το λυσσαλεο κυνηγι των απιστων ειχε επισης αρχισει.Οι εκκλησιες καηκαν,το ιδιο και τα χιλιαδες τεραστιας σημασιας χειρογραφα.Στη Θεολογικη σχολη αρχισαν να διδασκουν οι πρωην σκουπιδιαρηδες.Τα παντα ειχαν παρει πια το δρομο τους.
     Οσο για τους πρωταγωνιστες μας?ο τρελος ανακηρυχθηκε προφητης του Θεου.Ο γιατρος?ενα χρονο μετα την ανακαλυψη του φαρμακου εκανε συνεντευξη τυπου και εξηγησε πως ειχαν τα πραγματα.Αποτελεσμα?δυο μερες μετα λιθοβοληθηκε μαζι με την γυναικα του με την κατηγορια της συκοφαντησης των θειων.....

''Mια βολτα στον Περισσο'' ή αλλιως ''Πως εξηγουνται ολα!''

      Οποιοσδηποτε ασχολειται εστω και λιγο με την πολιτικη και μενει στα βορειανατολικα προαστια ή στα Πατησια σιγουρα θα εχει σαν κρυφο ονειρο της ζωης του το να μπει μεσα στο-ισως-πιο καλα οχυρωμενο κτιριο της χωρας,τα γραφεια του ΚΚΕ.Ολοι φανταζονται ποσο δυσκολο μπορει να ειναι ενα τετοιο εγχειρημα αλλα εγω καταφερα το ακατορθωτο με πασο την εργατικη μου φαντασια!Ακουστε λοιπον την ιστορια μου.
       Εχοντας κατεβει απο το τρενο,περασα γρηγορα τον δρομο και εφτασα στην Εδεμ του εργατη και του αγροτη.Το κτιριο ηταν για ακομα μια φορα εντυπωσιακα επιβλητικο.Τωρα πια ξεκινουσε η περιπετεια μου.Περασα σχετικα ευκολα το face control που εγινε στην εισοδο των γραφειων.Ο "Ριζοσπαστης" στο χερι και ο Παπακωνσταντινου στο mp3 σε συνδυασμο με το μουσι που ειχα επι τουτου αφησει απο καιρο,εκαναν τη δουλεια τους.Ο αδυνατουλης θυρωρος,με το λεπτο μουστακι και το καρο-φαρδυ πουκαμισο με αφησε εστω και οντας καχυποπτος να περασω.Και ενω περνουσα τη γιγαντιαια εισοδο κομμουνιστικου ρυθμου,μπηκα στον πρωτο οροφο γεματος αγωνια για το τι θα εβλεπα.Για να πω την αληθεια απογοητευτηκα εν μερει.Διαφορες κοπελες και διαφοροι μουσατοι κυκλοφορουσαν μιλωντας για το αρθρο του Μαυρικου και του Σοφιανου στον Οδηγητη του μηνα που μας περασε.Βγαινοντας σε ενα τεραστιο διαδρομο που οδηγουσε σε μια σκαλα,εβλεπα ο,τι ακριβως περιμενα να δω.Κρεμασμενες αφισες του Σταλιν,του Τσε,του Λενιν,του Φλωρακη,της Παπαρηγα,καποιοι πινακες που απεικονιζαν σκηνες απο την Ρωσικη Επανασταση του 1917,καποιοι κρεμασμενοι  απο τις γραβατες τους αστοι στο βαθος .Κλασικα πραγματα!Απογοητευτικα κλασικα!''Αυτο ηταν το τοσο μεγαλο μυστηριο που κρυβονταν στα γραφεια του Περισσου?Τριχες!'',σκεφτηκα.Ομως εκανα λαθος.....
      Δευτερολεπτα αργοτερα,ακουσα καποιες δυνατες φωνες στο μερος οπου οδηγουσε ο διαδρομος που ανεφερα παραπανω.Ανεβηκα τρεχοντας αναζητωντας λιγη δραση!Στην ακρη της σκαλας του δευτερου οροφου ειδα καμια 25αρια μεσηλικες με καραφλιτσα και μπλε,καφε ή γκρι μπουφαν με τα  πλακατ του ΠΑΜΕ στο χερι.Ειχαν δημιουργησει εναν πολυ στενο κυκλο και φωναζαν με μισος και οργη αντικαπιταλιστικα συνθηματα.Αναμεσα τους καποιοι φωναζαν μεμονωμενα ''Ε ρε κονσερβοκουτι που σας χρειαζεται''και μετα παλι συνθηματα με ακομα μεγαλυτερη οργη.Καποιον ασφαλιτη θα ανακαλυψαν και θα τον γιουχαιζουν μεχρι να τον λιντσαρουν,πιστεψα.Ετρεξα να δω τι θα γινοταν,χαρουμενος που επιτελους θα εβλεπα λιγη δραση.Σπρωχοντας καποιους συντροφους προκειμενου να δω ποιος ηταν στο κεντρο του κυκλου που ειχαν δημιουργησει,παρατηρουσα ταυτοχρονα τα κοκκινα,γουρλωμενα απο την οργη ματια τους.Δεν κρυβω οτι τρομαξα λιγο,αν με ανακαλυπταν την ειχα βαψει.Ωστοσο,ο ενθουσιασμος και η περιεργεια μου,να δω ποιος ηταν ο ασφαλιτης που ειχαν πιασει με εκανε να συνεχισω και να αντικρισω κατι που δεν περιμενα με τιποτα.Στη μεση του κυκλου δεν ηταν ουτε καποιος ασφαλιτης,ουτε καποιος εφοπλιστης,ουτε καν καποιος αστος δημοσιογραφος.Βασικα δεν ηταν καν καποιος!Ηταν ενα τσαλαπατημενο κουτι της Coca Cola στο οποιο απευθυνονταν οι εν λογω κυριοι.Mην εχοντας προλαβει να συνειδητοποιησω τι συνεβαινε εκει ακουσα νεες πολεμικες ιαχες ''βρειτε τον προδοτη!''.Για κακη μου τυχη,καποιος απο αυτους παρατηρησε την απορια που ειχα για λιγα δευτερολεπτα στο βλεμμα μου.''Εσυ''φωναξε με γουρλωμενα ματια,γυρισαν και οι υπολοιποι πριν καν να εξηγησω τη θεση μου.Δεν ρωτησαν  γιατι ημουν υποπτος.Αρχισαν ολοι μαζι με αργα βηματα,τεντωμενα χερια και γουρλωμενα ματια να φωναζουν στο ιδιο αργο τεμπο''Εσυυυυυυυ!''.
      Η ζωη μου κινδυνευε,το εβαλα στα ποδια οσο πιο γρηγορα μπορουσα και ετρεχα προς τη σκαλα που οδηγουσε στον 3ο οροφο αλλα σκονταψα σε ενα κλαρακι και επεσα κατω(δεν ξερω που βρεθηκε το κλαρακι μεσα στα γραφεια του ΚΚΕ,αλλα παντα οταν σε κυνηγανε πρεπει να σκονταψεις σε ενα κλαρακι.Το Χολιγουντ ειχε επεκταθει ακομα και εδω!).Γυρνωντας να κοιταξω πισω μου,τους ειχα δει που ειχαν πλησιασει παρα πολυ.Επρεπε να βγαλω το οπλο απο την τσεπη μου.Το ειχα παρει σε περιπτωση που κατι πηγαινε στραβα.Τραβηξα,λοιπον,απο το σακακι μου το ομοιωμα του εσταυρωμενου Τσιπρα.Ολοι οσοι με καταδιωκαν,εκλεισαν τα ματια τους και αρχισαν να ουρλιαζουν.Εκμεταλλευτηκα το χρονο που κερδισα μεχρι να συνελθουν και ανεβηκα στον 3ο οροφο.Εκει υπηρχε ενα ασανσερ που για να ανοιξει ηθελε κωδικο.Πατησα οσο πιο γρηγορα μπορουσα τη φραση''ιμπεριαλιστικη πολιτικη των ΗΠΑ'' και η πορτα ανοιξε.Ο κωδικος ηταν σωστος!Αφου μπηκα,πατησα γρηγορα τον οροφο μηδεν για να βγω εξω εχοντας αποκτησει μια αισιοδοξια οτι ισως τη γλυτωνα.Ξαφνικα το ασανσερ αρχισε να κατεβαινει με ιλλιγγιωδη ταχυτητα προς τα κατω.Τοτε ηταν μονο που σκεφτηκα οτι δεν υπηρχε οροφος μηδεν και οτι μπηκα κατ'ευθειαν στον πρωτο οροφο.Οι οροφοι αλλαζαν εξωπραγματικα γρηγορα στον ψηφιακο πινακα και σταματησαν στον -1917 οροφο.Ανοιγοντας την πορτα ειδα μια μεγαλοπρεπη αιθουσα στην ακρη της οποιας απολαμβανε τη βοτκα του ο Ιωσηφ Σταλιν.''Ειναι Χρονομηχανη!Τωρα εξηγουνται ολα!Εμαθα το μεγαλο τους μυστικο''Πριν σκεφτω κατι παραπανω δυο γιγαντιαια πλασματα με σφυρια για ποδια,δρεπανια για χερια και μουστακια για προσωπα με χτυπησαν και κανοντας με να λιποθυμησω!
         Ανοιγωντας τα ματια μου,ειδα το ταβανι του δωματιου μου.Τι ανακουφιση!Ευτυχως ηταν μονο ενας εφιαλτης.Οπως και να εχει,δεν θα δοκιμασω ποτε να μπω στα γραφεια του Περισσου ξανα.Το ονειρο ηταν πολυ ζωηρο και δεν ηθελα να το ξαναζησω στην πραγματικοτητα.Ποσο τρομακτικη εμπερια Θεε μου.Τελος παντων,πρεπει να σας αφησω,στο σαλονι με περιμενουν καποιοι κυριοι με κουστουμια και μαυρια γυαλια που λενε οτι θελουν να μου μιλησουν.Ακουω οτι εχουν ανοιξει μονοι τους την τηλεοραση.Ειναι στο 902..........

Πλαστικη Σημαιουλα,Μπαλκονι και Αγιος ο Θεος!

     Το βραδυ της Καθαρας Δευτερας που μας περασε,εκαναν και παλι την εμφανιση τους οι γνωστοι-αινιγματικοι ''εκδομεις του τριημερου''(γιατι παντα θα ειναι εκδρομεις του τριημερου).Ωσαν οι καλλικαντζαροι της Καθαρας Δευτερας,του Πασχα και του Δεκαυγουστου ειναι εκεινοι που μας ενημερωνουν για τις τιμες και τον καιρο του μερους στο οποιο ταξιδεψαν καθε χρονο απο τους δεκτες του Extra και του Alter και που παντα θα εχουν να πουν και να αγανακτησουν για κατι.Αυτη τη φορα αιτια της (δεδομενης) αγανακτησης τους ηταν οτι κολλησαν στα διοδια της Μαλακασας.Ποιος ειδε το Θεο και δεν τον φοβηθηκε?Αρχισαν να παιρνουν τηλεφωνα στο Γιαννη Παπαγιαννη,σε διαφορες εκπομπες ακροατων στο ραδιοφωνο αλλα και να μιλουν στα κεντρικα δελτια ειδησεων που παρακολουθησαμε την επομενη μερα.Τι και αν ξεκινησαν ολοι μαζι ακριβως την περιβοητη επιστροφη τους την ωρα που ειχε προειδοποιησει η ΕΜΥ για εκτακτα καιρικα φαινομενα.Η τοσο αγαπημενη και τοσο δημοφιλης ρητορικη ερωτηση ''Που ειναι ο κρατικος μηχανισμος?''ακουστηκε για πανω απο 150 φορες μεσα σε ενα βραδυ απο αυτους και τους δημοσιογραφους που προερχονται απο τους κολπους τους,αποδεικνυοντας οτι τα εκτακτα φαινομενα δεν ηταν καιρικα αλλα πασοκικα.Οι λεξεις ''ευθυνη'' και ''εκδρομεις τριημερου'' ειναι κατι που δεν θα ακουστει ποτε μα ποτε στην ιδια προταση,οσο τουλαχιστον υπαρχει ο κοσμος οπως τον ξερουμε.Ολοι θα τους εχετε δει,θα τους εχετε ακουσει να γκρινιαζουν,να λενε ''και του χρονου να ειμαστε καλα''.Αλλωστε ζουν αναμεσα μας,μονη τους κρυψωνα ειναι η ανυπαρκτη εμφανιση τους αλλα με μια μικρη γραφικολογικη καταρτιση θα τους ξεσκεπαζετε πολυ ευκολα!
      Ναι,ειναι αυτοι οι εκπληκτικοι τυποι που δεν θα οργιστουν αν πουληθει η εθνικη οδος στον Μπομπολα αλλα θα οργιστουν αν καθυστερησουν 2 ωρες να παμε στο σπιτακι τους.Ειναι αυτοι που θα κανουν την επανασταση(εστω και του καναπε) οταν δουν οτι ακριβυνε το γιορτινο τραπεζι αλλα θα παρουν ενα υφος υπευθυνου πολιτη οταν τους ανακοινωσουν οτι κοβεται κατα 40% ο μισθουλακος τους.Δεν ειναι απληστοι,δεν ειναι εθνικιστες,δεν ειναι οπαδοι,δεν ειναι τιποτα.Ιδεολογια τους ειναι ο φτηνος πασχαλινος οβελιας,η λαγανα που ειναι κατω απο 2 ευρω και οι χρονιαρες μερες!Αν τους πεις οτι θα τους δωσεις 3-4 πλουσια τραπεζια(τις γιορτινες μερες) και ενα ταξιδακι στο Αιγιο ανα ετος,θα σου δωσουν και την κορη τους και θα ξεχασουν οτι ορος στη συμφωνια ειναι οτι ολη την υπολοιπη χρονια θα τρωνε ενα παξιμαδι την ημερα.Το να μπεις μεσα στο σπιτι τους τις μη γιορτινες μερες φαινεται πιο δυσκολο και απο ο,τι φαινοταν η εξερευνηση της Αφρικης τον 14ο αιωνα και οι πορτες των σπιτιων τους ειναι πιο ασφαλισμενες και απο την κεντρικη τραπεζα της Ελβετιας.Ισως αν μενετε σε πολυκατοικια,να προκειται για τους φιλησυχους διπλανους σας οι οποιοι ποτε δεν θα σας ξυπνησουν με ηχους απο γελια,μουσικη ή τριξιμο του κρεβατιου τους κατα τη διαρκεια του σεξ.Ισως καποιες φορες να αφησουν λιγο πιο δυνατα την ενταση του ηχου της τηλεορασης και να ακουσετε τη φωνη του Σπυρου Παπαδοπουλου ή ενα τραγουδι του Νταλαρα αλλα αυτο θα διαρκεσει για ελαχιστα δευτερολεπτα.Δεν θα με ξαφνιαζε αν αποκαλυπτονταν οτι αυτοι οι τυποι δεν ειναι ανθρωποι αλλα ρομποτ,καλωδιωμενοι στους ειδικα σχεδιασμενους,μιζερους καναπεδες τους που παραγουν ηλεκτρικη ενεργεια ωστε να φορτιζουν μεχρι την επομενη γιορτη στην οποια θα κανουν την εμφανιση τους.Ο μυθος λεει οτι οποιος μπαινει στο σπιτι τους σε μια μη χρονιαρα μερα,δεν θα ξαναβγει ποτε απο εκει.Οποτε ας ελπισουμε,για χαρη της γνωσης,οτι καποια φορα,καποιος απο αυτους θα γραψει την αυτοβιογραφια του για να αποδειχτει αν αυτο το ειδος ζωης(?)ειναι γηινο,αν ανηκουν σε καποια μυστικη οργανωση ή τελος παντων,οτιδηποτε αφορα τους εαυτους τους και την υποσταση τους σε μη εορταστικες στιγμες.
      Μεχρι τοτε περιμενω σαν τρελος την ημερα που θα ξαναδω τους αγαπημενους μου αυτους μικρους ηρωες!Η 25η μαρτιου ειναι κοντα και μπορει να μην κανουν τοσο εντονα αισθητη την παρουσια τους,αλλα αφηνουν ιχνη της υπαρξης τους(πλαστικες σημαιουλες εξω απο τα κλειστα τους παντζουρια,χαμογελαστα προσωπα στην σχολικη παρελαση).Η κυρια εμφανιση τους ομως γινεται τη Δευτερα του Πασχα.Θα τους αναγνωρισετε απο το γκρι Nissan Sunny(εναλλακτικα Toyota Corolla),απο το κομπολοι και την εικονα του Χριστουλη στο μπροστινο καθρεφτακι,την ασχημη γυναικα που καθεται διπλα τους και τα ποδιατων παιδιων τους ( δεν πιανονται ολοκληρα στο πλανο του συνεργειου του Extra)που καθονται στο πισω καθισμα.Καιρου επιτρεποντος,θα πουν οτι καλα περασαν αλλα εκατσαν λιγοτερες μερες απο περυσι λογω της οικονομικης καταστασης τους(απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,καθε χρονο μειωνουν τις ημερες που εκαναν διακοπες,κατι που με οδηγει βασιμα στο να πιστεψω οτι την δεκαετια του '80,οι διακοπες του Πασχα κοντευαν περιπου τους 6 με 7 μηνες).Απο εδω και περα οταν θα τους βλεπετε καποια Δευτερα του Πασχα,καποια Καθαρα Δευτερα ή καποιο Δεκαπενταυγουστο,να θυμηθειτε οτι απο αυτο το μετεριζι ακουσατε για πρωτη φορα τα περι της υπαρξης τους και να ευγνωμονειτε το Θεο που μας τους εδωσε ωσαν το αλατοπιπερο των εορταστικων εκδηλωσεων μας.
ΥΓ=Οι θεωριες οτι καποια απο αυτα τα οντα εμφανιζονται στο καθημερινο σηριαλ ''Οικογενειακες Ιστοριες'' παρ'οτι ελκυστικη,δεν εχει αποδειχτει!

Κλεφταστυνομοι με πραγματικα οπλα!

    Τα χθεσινα περιστατικα με τους δυο αστυνομικους στο Ρεντη,απεδειξαν για πολλοστη φορα ποσο ανωριμη ειναι η ελληνικη κοινωνια να αντιμετωπισει γεγονοτα στη συγκεκριμενη (τουλαχιστον) δυσκολη στιγμη στην οποια βρισκεται.Καποιους τους παραξενευσε το γεγονος οτι δοθηκε τοσο μεγαλη βαση στα  μεσα μαζικης ενημερωσης σε σχεση με αναλογα περιστατικα του παρελθοντος που εμεναν τελευταιες και προτελευταιες ειδησεις,εμενα οχι.Το παιχνιδι του κλεφτη με τον αστυνομο ειναι παμπαλαιο και παιζεται,οπως και να το κανουμε με οπλα.Πολλες φορες εχουν πεσει θυματα αστυνομικοι στο παρελθον αλλα ποτε δεν υπηρξε τοσο μεγαλος ''ντορος'',οσος σημερα(ακομα και αν επροκειτο για τρομοκρατικη ενεργεια).Το γεγονος οτι αποτελουν μελη της ομαδας ΔΙΑΣ,ομαδας αγαπητης στον κοσμακη,επειδη την βλεπει τοσο συχνα μπροστα του,πιστευω οτι ειναι ανεπαρκες για να δικαιολογησει αυτη τη διαφορετικη αντιμετωπιση.Το γενικοτερο κοινωνικοπολιτικο κλιμα,αντιθετα,ισως ειναι επαρκεστερο!
       Πρωτα-πρωτα,οπως θα εχετε παρατηρησει,προκειται για ενα κλιμα αγανακτησης και καταστροφολογιας.Οποιοδηποτε,λοιπον,τετοιου ειδους περιστατικο αποτελει κατι σαν αποδειξη,σαν τεκμηριωση των αναρθρων κραυγων ολων αυτων των πολιτων που το συντηρουν.Ο,τι δυσαρεστο συμβαινει,αποτελει προεκταση της οικομικης κρισης στην οποια μας οδηγησαν οι αλητες οι πολιτικοι.Σαν να ψαχνουν μανιωδως γεγονοτα που επιτεινουν την εικονα της σηψης και της παρακμης του εθνους την οποια οι ιδιοι εχουν δημιουργησει μεσα στο μυαλο τους.Γεγονοτα που εχουν οπλα,εγκληματιες και νεκρους σιγουρα κανουν και παρακανουν για να δωσουν τροφη στην αγανακτηση.Αλλωστε η ασφαλεια και η καλη οικονομικη κατασταση ηταν παντα τα (σχεδον) αποκλειστικα στοιχεια που συναποτελουσαν την εννοια της ευτυχιας,συμφωνα με εναν μικροαστο.
      Απο την αλλη,μεσα σε αυτην την κατασταση απελπισιας που βρισκονται ολοι αυτοι οι αγανακτισμενοι, ψαχνουν ηρωες για να τους χρησιμοποιησουν ως αντιδοτα στις πληγες που οι ιδιοι δημιουργουν στη ψυχολογια τους.Αποδειξη τα γκρουπ σε σχεση με το γεγονος,τα δεκαδες λουλουδια στο σημειο των περιστατικων,οι εκατονταδες ελληνικες σημαιες που θα ανεμιζουν αυριο στις κηδειες τους.Πρωτα ηταν οι 3 νεκροι της Marfin,μετα ο Γκλετσος,τωρα ειναι οι δυο αστυνομικοι,στο μελλον ποιος ξερει τι μας περιμενει.
     Το να απαντησεις στις επιμονες ερωτησεις για το αν ''θα γινει επετειος οπως εγινε και ο θανατος του Γρηγοροπουλου'',θα ειναι ενας απλος τροπος να υποβαθμισεις την νοημοσυνη σου ή να προβιβασεις τη νοημοσυνη οσων τις τοποθετουν.Η αναφορα στα ''1000 Ευρω'' που παιρνουν τα θυματα,ειναι αρκετη για να εξοργιστεις για την εκτιμηση της αξιας της ανθρωπινης ζωης ως αντιστροφου αναλογης με το μισθο του θανοντος.Η ριψη ευθυνων πανω στο κρατος,σε κανει να αναρωτιεσαι για το ποσους τομεις μπορει πια να καλυψει αυτο το κρατος μεσα στο μυαλο αυτου που διατυπωνει τις κατηγοριες και για το ποσες ειναι πια οι περιβοητες ''αρμοδιες αρχες'' μεσα στο ιδιο σμπαραλιασμενο μυαλο.Οσοι δικαιολογουν αυτη τη δολοφονια(η δευτερη μεγαλη ομαδα)επειδη μπορει οι δολοφονοι να ηταν πεινασμενοι(με καλασνικοφ προσθετω εγω) ειναι εξισου επικινδυνοι και οσοι πιστευουν οτι με το να σκοτωνονται 2 μπατσοι εγινε η αρχη της επαναστασης,απο ηλιθιοι μεχρι ψυχασθενεις.
       Επαναστατες,αριστεριστες,φασιστες,ανανεωτικοι,αγανακτισμενοι,ΠΑΣΟΚοι,κτλ ας αφησουμε ησυχες τις περιβοητες οικογενειες των θυματων,γιατι αυτες ειναι οι μονες που πληρωνουν το ολο τιμημα......

To δισυποστατο ελληνικο ''εγω''.

 

Tο παρόν κείμενο έρχεται μετά απο χρόνια παρατήρησης του (πάντα) αινιγματικού μέσου ΄Ελληνα.Mεσω της καθημερινοτητας μας θα αποδειξω οτι οι 'Ελληνες είμαστε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια.Και μαλιστα θα το αποδειξω αυτο μεσω στοιχειων της καθημερινοτητας μας.....

--->Το Σαββατο το βραδυ,τραγουδαμε με παθος(μαζι με το Σπυρο τον Παπαδοπουλο)τα τραγουδια της ξενιτιας του Καζαντζιδη και το επομενο πρωι με το ιδιο παθος,την ιδια φωνη,μπροστα στην ιδια τηλεοραση φωναζουμε ''Να φυγετε απο τη χωρα μου,δεν θελω ουτε να σας βλεπω''οταν βλεπουμε εναν εκπροσωπο των εν Ελλαδι μεταναστων.

--->Βριζουμε τους αλητες τους πολιτικους μας επειδη εχουν φτασει σε σημειο να τσακωνονται για το ποιος εκλεψε τα περισσοτερα και ταυτοχρονα οντας Ολυμπιακοι,ερχομαστε με ριξη με συνακροατες μας Παναθηναικους μετα απο μια ντροπιαστικη(οπως ομολογουμε οι ιδιοι)μερα για το ελληνικο ποδοσφαιρο, για το ποιος εχει προκαλεσει περισσοτερα επεισοδια απο το 1976.

--->Κοιταμε με μισο ματι τον προνομιουχο που προτιμαει να παρει ενα βιβλιο ιστοριας,παρα ενα παραπανω κιλο φασολακια και ταυτοχρονα εχουμε γνωμη για θεματα που αφορουν ιστορια.

--->Γκρινιαζουμε συνεχως που ο πατερας μας δεν μας αφησε να γινουμε δικηγοροι επειδη ηταν πολυ πιεστικος και ταυτοχρονα φωναζουμε στο παιδι μας,βγαζοντας ολα τα κομπλεξ μας, να γινει αυτο δικηγορος εστω και αν ονειρευεται να γινει ψυχολογος.

--->Χαρομαστε για μια εβδομαδα επειδη ειδαμε τον ηθοποιο απο τα ''Μυστικα της Εδεμ''αλλα ουτε που θελουμε να ακουσουμε οτι το παιδι θελει να γινει ηθοποιος.

--->Σαμποταρουμε την πολυεθνικη κοκα-κολα,αγοραζοντας Πεπσι.

--->Κλεβουμε την εφορια ενω το επομενο πρωι βγαζουμε πυρινους λογους εθνικης εξαρσης.

--->Τιμαμε τους προγονους μας που πολεμησαν εναντιον του φασισμου,κανοντας παρελασεις και κουνωντας σημαιουλες.

--->Γραφουμε με κεφαλαια και ανορθογραφα greeklish για τους Εβραιους που θελουν να χτυπησουν τη γλωσσα μας.

--->Σε πολιτικη κουβεντα που κανουμε με τον κολλητο μας που καθεται στο σαλονι,θεωρουμε ριζα του προβληματος τον υπερκαταναλωτισμο και διακοπτουμε την ενδιαφερουσα συζητηση μας ρωτωντας ''Θες καφε απο την καφετιερα που κανει γαλλικο,απο αυτην που κανει espresso η απο αυτη που κανε μοκα?''
--->Τραγουδαμε ''μια ζωη την εχουμε και αν δεν τη γλεντησουμε'',μαζι με την ερμηνευτρια που εχει καλεσει αυτο το Σαββατο βραδυ ο Παπαδοπουλος προτιμωντας να κατσουμε μεσα γιατι''ακουω εδω μουσικη μωρε.Ειμαι για να ξοδευω λεφτα για διασκεδαση?''

        Ειμαι πεπεισμενος οτι αυτα τα περιστατικα,αρκετα απο τα οποια ολοι εχουμε ζησει,αποδεικνυουν οτι ενας Ελληνας=2 ανθρωποι(κατα το 1 Γκονζαλες=2 Ριβαλντο) οποτε ειμαστε τουλαχιστον διπλασιοι,οποτε θα αρχισω να ξαναβλεπω Λιακοπουλο!

Τηλεορασακηδες του Κοσμου Ενωθειτε!!!

         Γουρλωμενα ματια,ανοιχτο στομα,σαλακι στην ακρη των ισχων χειλιων του,βοιδισιο βλεμμα.Σε τουτη την κατασταση βρισκοταν εδω και δυο μηνες.Ειχε περασει τη νεα γριπη και την ειχε περασει πολυ ασχημα!Οι γιατροι τον συμβουλευαν να μην βγαινει,να μην βλεπει κανεναν,να παραιτηθει απο τη δουλεια του.''Για ενα-δυο μηνες.Μετα θα περασουν ολα''ηταν η απαντηση τους στα παραπονα του 30αρη φιλου μας.
         Αποφασισε να το κανει για το καλο του.Πηγε στο σουπερ μαρκετ και μαζεψε 30-40 κονσερβες,αναψυκτικα και πολλα παυσιπονα.Πηρε το τηλεκοντρολ,ανοιξε την τηλεοραση και ετοιμαστηκε για την πιο βαρετη περιοδο της ζωης του.Οι πρωτες μερες ηταν πολυ δυσκολες,δεν ειχε τιποτα να δει.Ενας αγωνας και κανα ντοκυμανταιρ απλως εφταναν για να περιορισουν την απελπισια του.Οταν δε αυτα τελειωναν,τελειωνε και η περιοδος χαριτος.''Πως ειναι δυνατον καποιοι να το κανουν αυτο μονιμα και να τους αρεσει κιολας?!'' αναρωτηθηκε περισσοτερες απο 1000 φορες.Την απαντηση θα την εβρισκε μονος του μετα απο λιγες μερες.
        Το ολο θεμα,βλεπετε, ειχε αποκτησει ενα ενδιαφερον,ειχε απο μερες αρχισει να καταλαβαινει το πως ειχε στηθει το προγραμμα,αναγνωριζε προσωπα και καταστασεις,αρχισε να πιανει τα τηλεοπτικα inside jokes ενιωθε ενεργο μελος αυτης της τεραστιας παρεας.Η πλευρα του ''τηλεορασακια'' που ολοι κρυβουμε μεσα μας δεν αργησε να φανερωθει και σε αυτον,λιγες μερες χρειαστηκαν μονο.
       Το τρομακτικο?σιγα-σιγα αρχισε να επαναλαμβανει λεξεις και κινησεις των παρουσιαστων.Στην αρχη το εκανε για πλακα,για να περασει η ωρα.Μετα απο λιγο δεν μπορουσε να το σταματησει.Ειχε εθιστει πια στο να τις επαναλαμβανει.Ο τρομος που λογικα ερχεται σε μια τετοια κατασταση δεν κρατησε πανω απο λιγες ωρες!Οι επαναλαμβανομενες κινησεις επαψαν να ειναι τικ,αρχισαν να γινονται ευχαριστηση.Σε μια βδομαδα ουτε που τον χαροποιουσε να κανει αυτες τις επαναληψεις.Ειχε γινει στοιχειο της φυσης του,οπως το να αναπνεει.Δεν ετρωγε,δεν κοιμοταν,δεν περπατουσε παρα μονο ειχε το χαρακτηριστικο βοιδισιο βλεμμα,μαζι με την καμπουρα(με την οποια συνδεεται παντα αυτο το βλεμμα) και καθοταν στον καναπε βλεποντας τηλεοραση για ωρες ατελειωτες.
        Οταν πια περασαν 2 μηνες σε αυτη την κατασταση,χτυπαει για πρωτη φορα το τηλεφωνο.''Ελα,εφτασε η μερα!εβγαλες τα συμπερασματα σου?''ειπε μια φωνη ενος νεαρου με οικειο και συναμα ενθουσιωδες υφος.Τι σημαινει αυτο?Ο συνομιλητης του αρχισε τωρα να του εξηγει με τρεμαμενη πια φωνη.Ο φιλος μας δεν ειχε παθει καμια γριπη,δεν ειχε κινδυνευσει ποτε η ζωη του.Αυτη την εντυπωση την ειχε λογω της συνεχους παρακολουθησης της τηλεορασης(ειχε σκασει για πρωτη φορα το θεμα με την H1N1).Στην πραγματικοτητα ηταν ενας σκηνοθετης που θα εκανε ενα πειραμα με ενα συνεργατη του(το ατομο στην αλλη πλευρα της τηλεφωνικης γραμμης),θα καθοταν για 2 μηνες συνεχομενα μπροστα απο τη τηλεοραση και θα εβλεπε τι επιπτωσεις μπορουσε να εχει αυτο στην προσωπικοτητα του και επομενως στην προσωπικοτητα του καθενα μας.Ηθελε να μπει στη ψυχολογια του μεσου τηλεθεατη προκειμενου να δημιουργησει την πιο τελεια απομιμηση του.
       Αφου τελειωσε ο συνομιλητης,ο φιλος μας τα θυμηθηκε ολα.Καταλαβε οτι η τηλεοραση ειχε επηρεασει τη μνημη του και ολη την προσωπικοτητα του.Τρομοκρατηθηκε,νομιζε οτι τρελαθηκε.Ντυθηκε αμεσως και ετρεξε να βγει εξω αλλα δεν μπορουσε.Σαν να ειχε χτιστει ενας αορατος τοιχος στην πορτα του στην οποια κουτουλουσε συνεχως.Μετα απο αρκετες προσπαθειες,επεστρεψε στον καναπε του και συνεχισε να βλεπει το αγαπημενο του προγραμμα και λιγο πιο μετα ακομα τα ξεχασε και παλι ολα και αρχισε να επαναλαμβανει κινησεις και λεξεις οπως εκανε πριν!Βλεπετε η τηλεοραση δεν ειναι σαν τις αλλες φυλακες.Δεν εχει παρα μονο ψυχολογικα-νοητα τειχη που σε περιτριγυριζουν.Πως το πετυχαινει αυτο?Μα ο φυλακισμενος δεν εχει σαν κελι το δωματιο του(ετσι θα ανοιγε την πορτα και θα εβγαινε εξω).Η επιτυχια της εγκειται στο οτι ειναι φυλακισμενος μεσα στο ιδιο το χαζοκουτι και μεσα σε αυτο το ψηφιακο κοσμο δεν υπαρχουν πορτες και παραθυρα παρα μονο αν τα εχουν αφησει οι ιδιοκτητες!Και προφανως αυτοι εχουν μπετωσει και τη παραμικρη σπιθαμη απο δαυτα.....