''Mια βολτα στον Περισσο'' ή αλλιως ''Πως εξηγουνται ολα!''

      Οποιοσδηποτε ασχολειται εστω και λιγο με την πολιτικη και μενει στα βορειανατολικα προαστια ή στα Πατησια σιγουρα θα εχει σαν κρυφο ονειρο της ζωης του το να μπει μεσα στο-ισως-πιο καλα οχυρωμενο κτιριο της χωρας,τα γραφεια του ΚΚΕ.Ολοι φανταζονται ποσο δυσκολο μπορει να ειναι ενα τετοιο εγχειρημα αλλα εγω καταφερα το ακατορθωτο με πασο την εργατικη μου φαντασια!Ακουστε λοιπον την ιστορια μου.
       Εχοντας κατεβει απο το τρενο,περασα γρηγορα τον δρομο και εφτασα στην Εδεμ του εργατη και του αγροτη.Το κτιριο ηταν για ακομα μια φορα εντυπωσιακα επιβλητικο.Τωρα πια ξεκινουσε η περιπετεια μου.Περασα σχετικα ευκολα το face control που εγινε στην εισοδο των γραφειων.Ο "Ριζοσπαστης" στο χερι και ο Παπακωνσταντινου στο mp3 σε συνδυασμο με το μουσι που ειχα επι τουτου αφησει απο καιρο,εκαναν τη δουλεια τους.Ο αδυνατουλης θυρωρος,με το λεπτο μουστακι και το καρο-φαρδυ πουκαμισο με αφησε εστω και οντας καχυποπτος να περασω.Και ενω περνουσα τη γιγαντιαια εισοδο κομμουνιστικου ρυθμου,μπηκα στον πρωτο οροφο γεματος αγωνια για το τι θα εβλεπα.Για να πω την αληθεια απογοητευτηκα εν μερει.Διαφορες κοπελες και διαφοροι μουσατοι κυκλοφορουσαν μιλωντας για το αρθρο του Μαυρικου και του Σοφιανου στον Οδηγητη του μηνα που μας περασε.Βγαινοντας σε ενα τεραστιο διαδρομο που οδηγουσε σε μια σκαλα,εβλεπα ο,τι ακριβως περιμενα να δω.Κρεμασμενες αφισες του Σταλιν,του Τσε,του Λενιν,του Φλωρακη,της Παπαρηγα,καποιοι πινακες που απεικονιζαν σκηνες απο την Ρωσικη Επανασταση του 1917,καποιοι κρεμασμενοι  απο τις γραβατες τους αστοι στο βαθος .Κλασικα πραγματα!Απογοητευτικα κλασικα!''Αυτο ηταν το τοσο μεγαλο μυστηριο που κρυβονταν στα γραφεια του Περισσου?Τριχες!'',σκεφτηκα.Ομως εκανα λαθος.....
      Δευτερολεπτα αργοτερα,ακουσα καποιες δυνατες φωνες στο μερος οπου οδηγουσε ο διαδρομος που ανεφερα παραπανω.Ανεβηκα τρεχοντας αναζητωντας λιγη δραση!Στην ακρη της σκαλας του δευτερου οροφου ειδα καμια 25αρια μεσηλικες με καραφλιτσα και μπλε,καφε ή γκρι μπουφαν με τα  πλακατ του ΠΑΜΕ στο χερι.Ειχαν δημιουργησει εναν πολυ στενο κυκλο και φωναζαν με μισος και οργη αντικαπιταλιστικα συνθηματα.Αναμεσα τους καποιοι φωναζαν μεμονωμενα ''Ε ρε κονσερβοκουτι που σας χρειαζεται''και μετα παλι συνθηματα με ακομα μεγαλυτερη οργη.Καποιον ασφαλιτη θα ανακαλυψαν και θα τον γιουχαιζουν μεχρι να τον λιντσαρουν,πιστεψα.Ετρεξα να δω τι θα γινοταν,χαρουμενος που επιτελους θα εβλεπα λιγη δραση.Σπρωχοντας καποιους συντροφους προκειμενου να δω ποιος ηταν στο κεντρο του κυκλου που ειχαν δημιουργησει,παρατηρουσα ταυτοχρονα τα κοκκινα,γουρλωμενα απο την οργη ματια τους.Δεν κρυβω οτι τρομαξα λιγο,αν με ανακαλυπταν την ειχα βαψει.Ωστοσο,ο ενθουσιασμος και η περιεργεια μου,να δω ποιος ηταν ο ασφαλιτης που ειχαν πιασει με εκανε να συνεχισω και να αντικρισω κατι που δεν περιμενα με τιποτα.Στη μεση του κυκλου δεν ηταν ουτε καποιος ασφαλιτης,ουτε καποιος εφοπλιστης,ουτε καν καποιος αστος δημοσιογραφος.Βασικα δεν ηταν καν καποιος!Ηταν ενα τσαλαπατημενο κουτι της Coca Cola στο οποιο απευθυνονταν οι εν λογω κυριοι.Mην εχοντας προλαβει να συνειδητοποιησω τι συνεβαινε εκει ακουσα νεες πολεμικες ιαχες ''βρειτε τον προδοτη!''.Για κακη μου τυχη,καποιος απο αυτους παρατηρησε την απορια που ειχα για λιγα δευτερολεπτα στο βλεμμα μου.''Εσυ''φωναξε με γουρλωμενα ματια,γυρισαν και οι υπολοιποι πριν καν να εξηγησω τη θεση μου.Δεν ρωτησαν  γιατι ημουν υποπτος.Αρχισαν ολοι μαζι με αργα βηματα,τεντωμενα χερια και γουρλωμενα ματια να φωναζουν στο ιδιο αργο τεμπο''Εσυυυυυυυ!''.
      Η ζωη μου κινδυνευε,το εβαλα στα ποδια οσο πιο γρηγορα μπορουσα και ετρεχα προς τη σκαλα που οδηγουσε στον 3ο οροφο αλλα σκονταψα σε ενα κλαρακι και επεσα κατω(δεν ξερω που βρεθηκε το κλαρακι μεσα στα γραφεια του ΚΚΕ,αλλα παντα οταν σε κυνηγανε πρεπει να σκονταψεις σε ενα κλαρακι.Το Χολιγουντ ειχε επεκταθει ακομα και εδω!).Γυρνωντας να κοιταξω πισω μου,τους ειχα δει που ειχαν πλησιασει παρα πολυ.Επρεπε να βγαλω το οπλο απο την τσεπη μου.Το ειχα παρει σε περιπτωση που κατι πηγαινε στραβα.Τραβηξα,λοιπον,απο το σακακι μου το ομοιωμα του εσταυρωμενου Τσιπρα.Ολοι οσοι με καταδιωκαν,εκλεισαν τα ματια τους και αρχισαν να ουρλιαζουν.Εκμεταλλευτηκα το χρονο που κερδισα μεχρι να συνελθουν και ανεβηκα στον 3ο οροφο.Εκει υπηρχε ενα ασανσερ που για να ανοιξει ηθελε κωδικο.Πατησα οσο πιο γρηγορα μπορουσα τη φραση''ιμπεριαλιστικη πολιτικη των ΗΠΑ'' και η πορτα ανοιξε.Ο κωδικος ηταν σωστος!Αφου μπηκα,πατησα γρηγορα τον οροφο μηδεν για να βγω εξω εχοντας αποκτησει μια αισιοδοξια οτι ισως τη γλυτωνα.Ξαφνικα το ασανσερ αρχισε να κατεβαινει με ιλλιγγιωδη ταχυτητα προς τα κατω.Τοτε ηταν μονο που σκεφτηκα οτι δεν υπηρχε οροφος μηδεν και οτι μπηκα κατ'ευθειαν στον πρωτο οροφο.Οι οροφοι αλλαζαν εξωπραγματικα γρηγορα στον ψηφιακο πινακα και σταματησαν στον -1917 οροφο.Ανοιγοντας την πορτα ειδα μια μεγαλοπρεπη αιθουσα στην ακρη της οποιας απολαμβανε τη βοτκα του ο Ιωσηφ Σταλιν.''Ειναι Χρονομηχανη!Τωρα εξηγουνται ολα!Εμαθα το μεγαλο τους μυστικο''Πριν σκεφτω κατι παραπανω δυο γιγαντιαια πλασματα με σφυρια για ποδια,δρεπανια για χερια και μουστακια για προσωπα με χτυπησαν και κανοντας με να λιποθυμησω!
         Ανοιγωντας τα ματια μου,ειδα το ταβανι του δωματιου μου.Τι ανακουφιση!Ευτυχως ηταν μονο ενας εφιαλτης.Οπως και να εχει,δεν θα δοκιμασω ποτε να μπω στα γραφεια του Περισσου ξανα.Το ονειρο ηταν πολυ ζωηρο και δεν ηθελα να το ξαναζησω στην πραγματικοτητα.Ποσο τρομακτικη εμπερια Θεε μου.Τελος παντων,πρεπει να σας αφησω,στο σαλονι με περιμενουν καποιοι κυριοι με κουστουμια και μαυρια γυαλια που λενε οτι θελουν να μου μιλησουν.Ακουω οτι εχουν ανοιξει μονοι τους την τηλεοραση.Ειναι στο 902..........