Καπως ετσι αρχισε η αλλαγη της ανθρωποτητας.....

       Με βημα σταθερο και σιγουρο αλλα με εμφανη τη συγκινηση του,ανεβαινει στο βημα.Χιλιαδες ειναι απο κατω και τον αποθεωνουν,ετοιμοι να ακουσουν τον λογο του.Προκειται για τον επικεφαλης μιας ομαδας ανθρωπων που δεχονταν τον ρατσισμο και την υποτιμηση σε καθε πτυχη της ζωης τους και που αποφασισαν να ενωθουν για να προασπισουν τα δικαιωματα τους απεναντι σε καθε επιθεση δεχονται,ειτε ηταν ατομικη ειτε ομαδικη.Φορουσαν ολοι το ιδιο χρωμα,το γκρι και κρατουσαν σημαιες.Ειχαν συγκεντρωθει στην κεντρικη πλατεια και περιμεναν να ακουσουν τον λογο του ηγετη τους και να καταλαβουν τους στοχους και τις ελπιδες του νεου αυτου κινηματος στο οποιο θα συμμετειχαν.Καποιοι πιο τολμηροι ειχαν ετοιμασει καποιους μικρους λογους με σκοπο να εκθεσουν και τις δικες του αποψεις.Πραγμα δυσκολο να γινει,φυσικα,γιατι οι παρισταμενοι δεν ειχαν ορεξη για πολλα λογια!
         Ανεβηκε,λοιπον,τα 15 σκαλοπατια μετρωντας τα ενα προς ενα.Και οσο ανεβαινε τα σκαλοπατια,τοσο μεγαλωνε και το αγχος του.Αρχισε να εχει και αυτο το απαισιο συναισθημα του,να νιωθει τους σφυγμους στην καρωτιδα του.Αυτη τη φορα καταλαβε,ομως,οτι δεν ηταν απαισιο.Το αντιθετο...Ηταν εκπληκτικο!Ηταν συμπτωμα ενθουσιασμου και οχι τοσο αγχους.Σημερα ηταν η αρχη για μια νεα ανθρωποτητα και αυτος ηταν στο επικεντρο αυτης της μεγαλης αλλαγης.Ικανοποιουσε εν μερει και την ματαιοδοξια του!
         Φτανοντας στο βημα,χαιρεταει ενα-δυο γνωστους που βρισκονταν εκει και πηγαινει προς το μικροφωνο.Σηκωνοντας το βλεμμα του,παρακολουθει χιλιαδες αδεια προσωπα που περιμεναν να γεμισουν με χαμογελο και ελπιδα απο τον λογο του.Τα φωτα απο τα φλας των φωτογραφικων μηχανων που τον τυφλωναν τη στιγμη εκεινη ηταν το μονο θεμα που τον απασχολουσε.Τοσο ενθουσιασμενος και σιγουρος για τον εαυτο του ηταν.Πινει μια γουλια νερο και αρχιζει με ενα τιναγμα της βαθειας φωνης του τον λογο του:''Σημερα,ειμαστε μπροστα σε μια ιστορικη μερα!Σημερα θα αλλαξουμε απο το σημειο αυτο τον τροχο της ιστοριας.Για πολλα χρονια εμεις,οι πατεραδες μας,οι παππουδες μας,ζουσαν στο περιθωριο.Ποτε δεν ευτυχησαν,ποτε δεν καταφεραν να γινουν οι ιδιοι πρωταγωνιστες στη ζωη τους.Τα παιδια υποκεινται καθημερινα την κοροιδια απο τους συνομηλικους τους.Ποιος απο εμας που ειμαστε γονεις,μπορουμε να αντεξουμε αυτη τη συμπεριφορα προς τα βλασταρια μας?''σταματησε και ηπιε αλλη μια γουλια νερο.Κοιτωντας και παλι το κοινο διεκρινε μια οργη,μια αγανακτηση απο τις μνημες τις οποιες τους ειχε ξαναζωντανεψει.Τωρα ηταν η καταλληλη στιγμη.....''Αυτο ωστοσο δεν θα κρατησει για πολυ.Επιτελους,βρισκομαστε εδω ενωμενοι και γεματοι δυναμη για να αντιμετωπισουμε καθετι που μας στεναχωρει.Ετσι ενωμενοι θα κατορθωσουμε να αποφυγουμε καθε ρατσιστικο σχολιο.Καθε υποτιμητικη συμπεριφορα στο εξης θα σταματησει.Κανεις απο εμας δεν θα νιωθει οτι ανηκει σε μια μειονοτητα!Θα γινουμε μια κοινωνια γεματη αγαπη,χωρις κοινωνικες αδικιες.Ολοι θα ειναι ισοι απεναντι στο νομο και ο καθενας θα εχει αυτο που του αναλογει.Ο πολεμος θα ειναι μια μακρινη κακη αναμνηση''....χαμογελα αρχισαν να κανουν την εμφανιση τους παντου μεσα στο ακρωατηριο.Τα λογια του ηταν ευηχα για καθε ανθρωπινο ον.Αυτο εδωσε θαρρος στον ομιλητη για την πιο δυσκολη στιγμη του λογου του που ακολουθουσε''Τελος στην μισαλλοδοξια.Τελος στην διαφορετικοτητα.Εμεις και οι ιδεες μας θα κυριαρχησουν.Ολοι οι υπολοιποι επομενως θα γινουν μειονοτητες και εμεις ο γενικος κανονας.''....Καποιος πεταγεται απο το πληθος και τον διακοπτει''Και πως θα γινει αυτο?Το ξερεις οτι ειναι τελειως ανεδαφικο!Τοσοι και τοσοι απετυχαν να το κατορθωσουν.Μην μας κοροιδευεις!''....Ηταν η ευκαρια που εψαχνε!Αφου ριχνει ενα χαμογελο πονηρο και συναμα κακομοιρικο απαντησε με αγχος αλλα και μια νοτα μισους στη φωνη του:''Μα ειναι πολυ απλο.Απλως θα εξολοθρευσουμε καθεναν που ειναι διαφορετικος απο εμας και ολη την οικογενεια του.Θα αφησουμε μονον μερικους για να τους εκμεταλλευομαστε,φροντιζοντας ομως να ειναι λιγοι προς αποφυγην μελλοντικων επαναστασεων αλλα και για να νιωσουν στο πετσι τους την κοινωνικη διακριση.Εχουμε την δυναμη να το καταφερουμε και θα το καταφερουμε!Απλα πρεπει να κανουμε αυτο το πρωτο βημα''.
          Κοιταξε το πληθος γεματος αγωνια.Ηθελε να δει πως θα αντιδρουσαν.Στην αρχη,ολοι ηταν σκεπτικοι μα σιγα-σιγα σκεφτονταν τι ειχαν περασει και η λογικη αρχισε να δινει την θεση της στην οργη.Τοτε ηταν που αρχισαν και οι πρωτες χλιαρες επιδοκιμασιες.Ο ομιλητης ειχε ενθουσιαστει.Η προταση του ειχε περασει.Σε τετοιες περιστασεις,οι χλιαρες επιδοκιμασιες δεν αργουν να γινουν αποθεωση.Ο νομος του οχλου οπως τον αποκαλουν.Καποιες στιγμες χρειαστηκαν για να αυτοεπιβεβαιωθει και να νιωσει την αποθεωση!Ολα πια ειχαν μπει στο δρομο τους....
           Α!και για την ιστορια του πραγματος,αυτοι οι καταπιεσμενοι ανθρωποι που ειχαν αγανακτησει δεν ηταν αλλοι απο  ρατσιστες που ειχαν βαρεθει να τους ονομαζουν φασιστες καποιοι θολοκουλτουριαδες.Που δεν μπορουσαν μαλιστα να καταλαβουν γιατι συνεβαινε αυτο.''Αυτος που αγαπαει πολυ την πατριδα του ειναι φασιστας?''μονιμη απορια μεσα στο μυαλο τους!Ο ομιλητης?μα φυσικα ο ηγετης μιας φασιστικης οργανωσης!Αυτος τουλαχιστον ειχε ξεκαθαρισει απο την αρχη την ιδεολογια του.