Οχι και εδω ρε γαμωτο!!!!

     Προκειται για ενα  μουντο φθινοπωρινο πρωι καθημερινης.Κλασικα,αγουροξυπνημενοι 50ρηδες περιμενουν το τρενο για να πανε στη δουλεια τους.Ηδη σκεφτονταν τις 8 και βαλε ωρες βαρεμαρας που ερχονταν μπροστα τους.Ευχονταν να ειχαν κανει πραξη αυτο που καθε μερα σκεφτονται στο κρεβατι!Να επαιρναν την αδεια τους και να ξαπλαρωναν στον καναπε τους χωρις να κανουν τιποτα(ο,τι εκαναν και στη δουλεια τους δηλαδη,απλα αλλιως ειναι στο σπιτι σου).Εκτος απο δαυτους,στην ακρη της αποβαθρας βρισκεται ενας  σκυθρωπος νεαρος με βουρκωμενα ματια.Ειναι  ψηλος και πολυ αδυνατος και φοραει μια πολυ παλια ζακετα και ενα τρυπημενο τζιν.Αυτος επροκειτο να ειναι το ατομο που θα αλλαζε εστω και για λιγο αυτη την καθημερινη μιζερη ρουτινα.Πως?
      Ειχε αποφασισει απο καιρο να αυτοκτονησει.Δεν αντεχε αλλο την ανεργια,την φτωχεια,την πεινα.Την προηγουμενη μερα τον ειχε αφησει και η κοπελα που τοσο αγαπουσε!Ηταν η μερα που θα επραττε αυτο που καιρο σχεδιαζε.Μολις βλεπει να πλησιαζει το τρενο κανει το σαλτο μορταλε αλλα για ''καλη'' του τυχη,ειχε παει πολυ μπροστα στην αποβαθρα οποτε το τρενο προλαβε να φρεναρει και αυτος να την γλυτωσει με δυο σπασμενα ακρα και ενα σκισμενο φρυδι.Ολοι οι επιβατες ετρεξαν προς το πλευρο του και προσπαθουσαν να τον μεταπεισουν λεγοντας του ποσο ωραια ειναι η ζωη,ποσο μεγαλο λαθος εκανε και πως τωρα επρεπε να κανει μια νεα αρχη και να ευτυχησει.''Η ζωη ειναι ομορφη και ας εχει πολλες δυσκολιες'',''Η ελπιδα ειναι που πεθαινει τελευταια,το ονειρο ποτε'' ειναι καποια απο τα γνωμικα που χρησιμοποιησαν οι παρισταμενοι και πραγματι καταφεραν να βρουν ανταποκριση.Το περιλυπο και αχανες βλεμμα του νεαρου απεκτησε μια σπιρταδα,μια δυναμικη.Ειχε πια αρχισει να καταλαβαινει το τραγικο λαθος που ειχε παει να διαπραξει και να θυμαται τις ευτυχισμενες του στιγμες παιρνοντας δυναμη απο αυτες.Ηδη ανυπομονουσε να αναρρωσει και να αρχισει τη νεα του ζωη.Τετοια ορεξη ειχε να νιωσει απο τοτε που πρωτοερωτευτηκε!Η ευτυχια του χτυπουσε την πορτα.Οι γυρω του δεν εμειναν ανεπηρεαστοι.Το κλιμα στην αποβαθρα αρχισε να αλλαζει.Ενας αερας αισιοδοξιας ειχε αρχισει να φαινεται στην ατμοσφαιρα.Ηταν σαν να πηραν ολοι δυναμη απο αυτα που ελεγαν για να ενθαρρυνουν το νεαρο.Η σκηνη εμοιαζε με εικονα απο το ονειρο του πιο μεγαλου ιδεαλιστη.Εμελλε να τελειωσει γρηγορα ομως.Μια φωνη αρχισε να ακουγεται απο την ακρη του σταθμου.Ηταν γερικη και συναμα βροντερη.Ηταν αποφασιστικη μα συναμα απελπισμενη.Την εμφανιση του εκανε ενας 65αρης με αραια μαλλια,κοιλιτσα και μετριο αναστημα.Τα λογια του ακουστηκαν σε ολη την γυρω περιοχη''Καλα ρε δεν ντρεπεσαι?Κωλοπαιδο.Κλεινεις το τρενο επειδη εχεις τα ψυχολογικα σου?Ρε,πως θα παει ο κοσμακης να παρει το μεροκαματο του?Πως θα παω εγω στο ΙΚΑ.Κωλοπαιδα,τα εχετε ολα και το παιζετε και στεναχωρημενοι''.Ολα επεστρεψαν στους κανονικους τους ρυθμους αμεσως(οπως μπορειτε να καταλαβετε)